Ρωσικό πλεονέκτημα

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

 Με την εμπλοκή της ρωσικής αεροπορίας στους βομβαρδισμούς κατά των τζιχαντιστών, που έγινε δεκτή με φραστικές επιφυλάξεις, αλλά χωρίς ουσιαστική αντίδραση από τις ΗΠΑ, το Κρεμλίνο αποκτά την πρωτοβουλία των κινήσεων σε δύο μέτωπα:

Η Μόσχα πλέον εγγυάται έμπρακτα ότι οποιαδήποτε συμβιβαστική φόρμουλα για τη Συρία γίνει αποδεκτή από αυτή θα γίνει αυτομάτως δεκτή και από τον Ασαντ. Η ρωσική στρατιωτική παρουσία δεν διασώζει μόνο το μπααθικό καθεστώς της Δαμασκού και του διασφαλίζει να είναι μέρος της όποιας λύσης, το δεσμεύει ταυτόχρονα στη δυναμική του συμβιβασμού. Πούτιν και Ομπάμα επιβεβαίωσαν ότι η συμφωνία του Μινσκ και η υλοποίησή της εξακολουθεί να είναι ένα σημείο αναφοράς για την αναζήτηση σταθεροποίησης στην Ουκρανία και όλα δείχνουν ότι στην τετραμερή Πούτιν, Ποροσένκο, Ολάντ και Μέρκελ στο Παρίσι θα σημειωθεί κάποια πρόοδος.
Ο διπλωματικός-στρατιωτικός ελιγμός Πούτιν στη Μέση Ανατολή είναι μια κίνηση που βρίσκεται σε εξέλιξη από τον Σεπτέμβριο του 2013, όταν η Μόσχα μεσολάβησε και ματαίωσε τους βομβαρδισμούς κατά των δυνάμεων του Ασαντ που είχε εξαγγείλει ο Ομπάμα, μια διευκόλυνση που επέτρεψε στον Λευκό Οίκο να προσεγγίσει το Ιράν και έναν χρόνο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2014, να αρχίσει να πλήττει το Ισλαμικό Κράτος επί συριακού εδάφους. Ο Πούτιν μεγιστοποίησε τη διπλωματική και τώρα τη στρατιωτική εμπλοκή της Ρωσίας στο πεδίο που αυτή δεν είναι απλώς αποδεκτή αλλά και επιθυμητή για τις ΗΠΑ, και έτσι ακύρωσε στην πράξη τη διπλωματική καραντίνα στην οποία προσπαθούν να τον κρατήσουν οι ΗΠΑ μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και την ένοπλη σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία.
Η συνταγή Πούτιν έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στο παρελθόν, με κλασικό παράδειγμα τη Γαλλία τον 19ο αιώνα: Ο πόλεμος για την Ανεξαρτησία της Ελλάδας έληξε με τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827, όπου στο πλευρό της Βρετανίας και της Ρωσίας συμμετείχε και η Γαλλία στην πρώτη μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό επέμβαση σε εστία σύγκρουσης. Στο Ναβαρίνο μαζί με τον τουρκο-αιγυπτιακό στόλο βυθίσθηκαν και οι περιορισμοί που επεβλήθησαν το 1815 από τους νικητές στην ηττημένη Γαλλία.
Τη μεγιστοποίηση της εμπλοκής σε ευνοϊκό πεδίο είχε επιχειρήσει ο Πούτιν το 2001 μετά τις 11.9, όταν προσφέρθηκε να στηρίξει πλήρως την επέμβαση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, μια προσφορά χωρίς ανταπόκριση από τον Μπους υιό, μια στάση που δεν μπορεί να υιοθετήσει σήμερα ο Ομπάμα.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.