Μόνο που ήδη η αντιπολίτευση, θυμίζοντας και το προηγούμενο του Γιώργου Παπανδρέου, αποφαίνεται πως έμμεσα θα κληθούμε να πούμε «ναι» ή «όχι» στην Ευρώπη. Γιατί έτσι θα το ερμηνεύσουν οι εταίροι...
Κι αυτή είναι η μία μόνο πλευρά των πολιτικών εξελίξεων που δρομολόγησε ο πρωθυπουργός με το νυχτερινό διάγγελμά του. Υπάρχει, όμως, και η άλλη, η οποία κάθε άλλο παρά ήσσονος σημασίας είναι, αφού αναπόφευκτα η επιλογή ανάμεσα στο «εμείς ή εκείνοι» θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για ακραίες διχαστικές εκδηλώσεις. Και δεν έχει καμιά σημασία αν και κατά πόσο επιδιώκεται σκόπιμα ή μη η καλλιέργεια τέτοιου κλίματος. Τα γεγονότα εκεί οδηγούν.
Είναι ένας κίνδυνος που πρέπει πάση θυσία να τον αποφύγουμε ή να περιορίσουμε έστω τις διαστάσεις που θα προσλάβει. Κι ας μη μας ξεγελάνε τα αφελή επιχειρήματα που προβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Ναι, η διαφωνία είναι υγιές δημοκρατικό φαινόμενο, αλλά μόνο στις περιπτώσεις που αναπτύσσεται με σεβασμό των εκατέρωθεν απόψεων και όχι κάτω από συνθήκες τυφλού φανατισμού.
Δυστυχώς οι επιδόσεις μας στον τομέα αυτόν δεν είναι τέτοιες που να μας επιτρέπουν να καυχόμαστε. Είναι άλλωστε διαχρονικό και ιστορικά καταγεγραμμένο το πρόβλημά μας, καθώς και άρρηκτα ταυτισμένο με τον πολιτικό φανατισμό και την κομματική προσήλωση που μας διακρίνει ως λαό. Δεν είναι τυχαίο που πριν ακόμη κερδίσουμε την ανεξαρτησία μας σπεύσαμε να την υποθηκεύσουμε στις ιδιοτελείς επιδιώξεις και τις προσωπικές φιλοδοξίες των μνηστήρων της μελλοντικής εξουσίας.
Ζήσαμε τον καταστροφικό διχασμό ανάμεσα στους βενιζελικούς και τους βασιλόφρονες και φτάσαμε ακόμη και στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο επειδή αποδειχθήκαμε ανίκανοι να συμπορευθούμε στη μεταπολεμική εποχή και να ξαναχτίσουμε όλοι μαζί τη λεηλατημένη πατρίδα. Κι όσο για τη συνέχεια, κάθε άλλο παρά απαλλαγμένη από διχαστικές εντάσεις και πάθη ήταν. Η δεκαετία του '60 με τις εκλογές της βίας και νοθείας, τα Ιουλιανά και την 7χρονη δικτατορία. Και η μεταπολίτευση με τον ηπιότερο αλλά πάντως διαρκή διχασμό ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και τον πεντάχρονο πια διχασμό μας ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς.
Από προχθές το βράδυ βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι με τον κίνδυνο ενός νέου και σκληρού διχασμού, όπως αναπόφευκτα προκύπτει από την προοπτική της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος από την έκβαση του οποίου θα κριθεί το παρόν και το μέλλον της χώρας. Και το χειρότερο εν προκειμένω είναι πως πρόκειται για ένα δημοψήφισμα το οποίο στην καλύτερη περίπτωση για την κυβέρνηση που το προκηρύσσει θα καταλήξει σε μια έκφραση ευχής προς τους εταίρους και δανειστές, που τίποτα και κανένας δεν θα τους υποχρεώνει να την αποδεχθούν ως δεσμευτική για τη στάση τους.
Η απάντηση που θα πρέπει να βγει την επόμενη Κυριακή από την κάλπη είναι αυτή που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις από την έναρξη της κρίσης μέχρι και σήμερα. Πως η Ελλάδα ήταν και θα παραμείνει αναπόσπαστο κομμάτι της ενωμένης Ευρώπης και ειδικότερα της Ευρωζώνης, πως δεν είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει το ευρωπαϊκό της μέλλον και πως το νόμισμά της είναι το ευρώ. Επί πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός ματώνει για να προστατεύσει αυτή την κατάκτηση. Και θα συνεχίσει να την προστατεύει, γιατί ο ευρωπαϊκός δρόμος ήταν και θα είναι γι' αυτόν μονόδρομος.
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια