Συγγραφέας
Κάπου δεν πάνε καλά τα πράγματα. Οι εκατό μέρες είναι λίγες, αλλά είναι και πολλές. Τα δείγματα γραφής στην αρχή δημιούργησαν έναν ενθουσιασμό που τον είχε ανάγκη ο καθένας ξεχωριστά και πιο πολύ το σύνολο της κοινωνίας. Αυτός ο ενθουσιασμός αρχίζει να κοπάζει.
Η αναμονή, "να δούμε τι θα γίνει", αρχίζει να κουράζει. Η απογοήτευση αρχίζει να επιστρέφει κι ο φόβος πως δεν θα τα καταφέρουμε να βγάλουμε τη θηλιά που μας έχουν βάλει στον λαιμό οι δανειστές - συνεταίροι μας.
Η πολυπόθητη συμφωνία έχει καταντήσει μαρτύριο, συνεχώς αναβάλλεται η όποια λύση, και όλοι πιστεύουν πως θα επέλθει στον βαθμό που θα είναι ικανοποιημένοι και οι εκτός, για τη δική τους εξωτερική πολιτικο-επικοινωνιακή κατανάλωση, και οι εντός, για να δείξουν -και είναι αλήθεια- πως διαπραγματεύονται σκληρά, για να επέλθει ένας έντιμος συμβιβασμός. Ο ένας συμβιβασμός όμως φέρνει τον άλλο και οδηγούμαστε στην ήττα, καθότι παίζουμε στο γήπεδό τους και χορεύουμε στον δικό τους σκοπό, που είναι νεοφιλελεύθερης "κοπής", με περισσότερη λιτότητα, που διαπερνάει και τις κόκκινες γραμμές. Μισθοί, συντάξεις, επικουρικές, ΦΠΑ και εργασιακά δεν φεύγουν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Οι λέξεις-ορολογίες τροϊκανοί ή θεσμικοί δεν αλλάζουν την ουσία του προβλήματος, που είναι καθαρά πολιτικό και έχει να κάνει με το ίδιο οικοδόμημα που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη, το οποίο είναι σαθρό.
Η ελληνική αριστερή κυβέρνηση δεν λειτουργεί επιθετικά, για να κρατήσει την άμυνα μπροστά στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρίση είναι και δική τους, κι αυτοί χρωστάνε, και το χρέος δεν είναι απλώς "επονείδιστο", είναι και προϊόν διαφθοράς. Κανείς μέχρι τώρα δεν μας έχει πει πώς έχει προκύψει και πώς εσείς οι δανειστές δίνατε δάνεια σε μια αφερέγγυα χώρα. Υπάρχει και για σας ένα τίμημα που πρέπει να "πληρώσετε". Ο κίνδυνος να σπάσει ο μικρός κρίκος δεν είναι θεωρητικός...
Μας θέλουν υποταγμένους. Δεν είμαστε μόνοι μας στην Ευρώπη, η κρίση εξαπλώνεται παντού. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τα ρήγματα, αρκεί να ειπωθεί η επαναστατική αλήθεια. Μηδενισμός του χρέους, δημιουργία μιας ενωμένης Ευρώπης, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Δεν μπορεί να καθορίζει το μέλλον μας η ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας, των τεχνοκρατών και η οικονομική ελίτ και το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα. Ζούμε σε μια γεωστρατηγική θέση που την κατάσταση την εμπόλεμη και από Βορρά και από Νότο μπορούμε να την κάνουμε όπλο εναντίον τους.
Το γνωρίζουν πολύ καλά πως κινδυνεύουν, γι' αυτό ούτε από το ευρώ θέλουν να φύγουμε ούτε η Ευρωζώνη τους θέλουν να διαλυθεί. Δεν γνωρίζουν όμως τις συνέπειες, που μπορεί να είναι ανυπολόγιστες και γι' αυτούς, καθότι ζούμε σε μια μεταιχμιακή περίοδο και σε μια εξαιρετικά έκτακτη κατάσταση. Η αριστερή κυβέρνηση, αν ενημερώσει τον κόσμο και του πει την πραγματική αλήθεια, δεν θα έχει τίποτα να φοβηθεί, καθότι πλέον δε υπάρχει επιστροφή.
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια