Η Άγκυρα είναι πάντα εκεί

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Πολλοί εκτιμούν ότι οι προχθεσινές εκλογές στα κατεχόμενα από την Τουρκία εδάφη της βόρειας Κύπρου ίσως αποδειχθούν καταλυτικές για την πορεία των εξελίξεων στο Κυπριακό. Αν και υπάρχουν πράγματι λόγοι γι αυτό, είναι τελικά κάτι αληθινά εφικτό; Πολύ δύσκολα.

Για πρώτη φορά από την εποχή που ο Ραούφ Ντεκτάς ίδρυσε το ψευδοκράτος εκλέγεται σε αυτό ένας ηγέτης ο οποίος βρίσκεται ουσιαστικά σε πλήρη αντίθεση με την τουρκική πολιτική.
Μάλιστα, ο Μουσταφά Ακιντζί όχι απλώς διαφωνεί με την Τουρκία, η οποία έκανε ότι μπορούσε για να αποτρέψει την εκλογή του, αλλά και επιμένει να θέλει να εργαστεί για την επανένωση της Κύπρου και για τη στιγμή που οι τουρκοκύπριοι θα καταστούν πολίτες της Ευρώπης αλλά και που θα απολαμβάνουν τα όσα η νόμιμη κυπριακή δημοκρατία έχει να τους προσφέρει σε όλα τα επίπεδα, των ενεργειακών πόρων περιλαμβανομένων.
Όλα αυτά έχουν φυσικά προκαλέσει τεράστια ενόχληση στην Τουρκία, η οποία, όμως, τώρα βρίσκεται για πρώτη φορά στην πολύ παράξενη θέση να μην μπορεί να ελέγξει, τουλάχιστον με τα γνωστά της μέσα, την κατάσταση. Είναι πρωτοφανές.
Μπορεί φυσικά να κάνει πολλά, όπως το να κόψει τις επιχορηγήσεις που κάθε μήνα κρατούν ζωντανό το ψευδοκράτος, ή μπορεί και να πάρει πολύ πιο σκληρές πρωτοβουλίες κατά της νέας τουρκοκυπριακής ηγεσίας – διαθέτει όλα τα μέσα γι αυτό. Πράγματι όμως, για πρώτη φορά, ανοίγει ένα μέτωπο που ως τώρα δεν είχε υπάρξει ποτέ σε αυτή τη μορφή.
Σύντομα λοιπόν, η Αγκυρα θα αναγκαστεί να λάβει την απόφαση αν θα μπλοκάρει ή δεν θα μπλοκάρει μια «κυβέρνηση» ενός «κράτους» που η ίδια κατασκεύασε και αναγνωρίζει.
Αλλά ας μην υπάρχουν πλάνες: η πιθανότητα να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους πρέπει να θεωρείται ουσιαστικά μηδαμινή, ακριβώς γιατί ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε και υπάρχει αυτό το «κράτος» είναι για να εξυπηρετεί την τουρκική πολιτική στην Κύπρο. Αν αυτή η πολιτική πράγματι τείνει να αυτονομηθεί, τότε θα είναι δύσκολο η Τουρκία να μην μπει στη μέση για να ανατρέψει αυτές τις τάσεις.
Όπως άλλωστε αναφέρει και η τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ, στην πρώτη τηλεφωνική συνομιλία Ακιντζί – Ερτογάν μετά την εκλογική νίκη του πρώτου, ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι «η μητρότητα της μητέρας δεν τελειώνει» για να λάβει την απάντηση ότι «και το παιδί θέλει να μεγαλώσει, να γίνει αφέντης του σπιτιού του"…
Είναι λοιπόν βέβαιο ότι εισερχόμαστε σε μία νέα περίοδο η οποία αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όχι απλώς από την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα, αλλά από το σύνολο των δυνάμεων που παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο και που η στάση τους μετράει.
Όμως, οι υπερβολικές προσδοκίες είναι επίσης περίπου βέβαιο ότι θα αποδειχθούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μάταιες. Και κάτι περισσότερο: ίσως υπάρξουν και κίνδυνοι νέων εντάσεων στις οποίες η Τουρκία ενδεχομένως να θελήσει να μπλέξει και την Κύπρο, προκειμένου να ματαιώσει την όποια πορεία συνεννόησης που ξεφεύγει από τα συμφέροντά της.
Γιατί; Επειδή η Αγκυρα είναι πάντα εκεί. Και φυσικά όχι για τους τουρκοκύπριους, αλλά για την ίδια.

ΤΟ ΒΗΜΑ

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.