Καλωσήλθατε στον κόσμο όπου κυριαρχούν οι κεντρικές τράπεζες, έναν κόσμο όπου τα νομίσματα αναδεικνύονται στο υπέρτατο «όπλο» για την καταπολέμηση της οικονομικής ύφεσης και του αποπληθωρισμού.
Την εποχή της πιστωτικής κρίσης του 2008, ήταν η Φέντεραλ Ριζέρβ των ΗΠΑ που κινούσε τα νήματα, ρίχνοντας άφθονο χρήμα στις αγορές και την οικονομία, στηρίζοντας το χρηματοπιστωτικό σύστημα και επιτρέποντας στις ΗΠΑ να «αναρρώσουν» με ταχείς ρυθμούς από την ύφεση.
Αυτή τη φορά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι εκείνη που λαμβάνει τις αποφάσεις, οι συνέπειες των οποίων εκτείνονται πέραν των συνόρων της Ευρωζώνης, παρασύροντας στο συναλλαγματικό πόλεμο τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης.
Εξι χρόνια μετά τη Fed, ήταν η σειρά της ΕΚΤ να εγκαινιάσει το πολυσυζητημένο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με την ελπίδα ότι ο «πακτωλός» του ενός τρισ. ευρώ θα φέρει την πολυπόθητη δυναμική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, αλλά και την αποκατάσταση του πληθωρισμού κοντά στον στόχο 2%.
Τα μέτρα της ΕΚΤ μετρούν ένα μεγάλο «θύμα»: το ίδιο το ευρώ, που κατρακύλησε σε ναδίρ 12ετίας στις πρώτες ημέρες ενεργοποίησης του προγράμματος αγοράς ομολόγων και με το πρώτο τρίμηνο του 2015 να είναι το χειρότερο, από πλευράς απωλειών, στην ιστορία του κοινού νομίσματος.
Ενα νόμισμα, όμως, έχει πάντα δύο όψεις, τη θετική και την αρνητική.
Η αρνητική αφορά το αυξημένο κόστος εισαγόμενων αγαθών για τους Ευρωπαίους καταναλωτές.
Για τον Μάριο Ντράγκι, όμως, που βασική του εντολή είναι η διαφύλαξη της σταθερότητας των τιμών, ο εισαγόμενος πληθωρισμός -μέσω του υποτιμημένου ευρώ- αποδεικνύεται πολύτιμος «σύμμαχος» στην εκστρατεία του κατά του αποπληθωρισμού.
Και για την οικονομία της Ευρωζώνης, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των εξαγωγικών προϊόντων αποτελεί ακόμη ένα ισχυρό «πυρομαχικό» στη διάθεση του Ευρωπαίου κεντρικού τραπεζίτη.
Η μάχη που δίνει ο κ. Ντράγκι για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την ανάκαμψη του πληθωρισμού έχει, όπως κάθε μάχη, και παράπλευρες απώλειες.
Η Ελβετία ήταν η πρώτη που σε αυτόν τον πόλεμο δεν κατάφερε να παραμείνει ουδέτερη: η ελβετική κεντρική τράπεζα άφησε το φράγκο στο έλεος των αγορών, κρίνοντας ότι το κόστος υπεράσπισής του απέναντι στις επιθέσεις των κερδοσκόπων θα ήταν μεγαλύτερο.
Ακολούθησαν οι κεντρικές τράπεζες της Δανίας και της Σουηδίας με αρνητικά επιτόκια και μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης.
Στον κόσμο των κεντρικών τραπεζών, οι αποφάσεις τους δεν επηρεάζουν μόνο τις αγορές συναλλάγματος, αλλά και τις αγορές ομολόγων.
Για πρώτη φορά στην ιστορία ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα, αξίας δύο τρισ. δολαρίων, έχουν απόδοση κάτω από το μηδέν, οδηγώντας τις αγορές σε αχαρτογράφητα και ενδεχομένως επικίνδυνα νερά.
Και σε αυτόν τον πόλεμο τίποτε δεν θα ήταν χειρότερο από μια πύρρειο νίκη.
naftemporiki.gr
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια