 |
Γράφει ο Νίκος Μελέτης
|
Η αναθέρμανση των σχέσεων με τη Μόσχα σωστά αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής, καθώς οι σχέσεις δοκιμάστηκαν σκληρά τα τελευταία χρόνια, αλλά ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται απειλεί να υπονομεύσει τελικά τη βάση των ελληνορωσικών σχέσεων και προκαλεί αχρείαστες τριβές και καχυποψίες με τους κατεξοχήν συμμάχους της χώρας. Η προοπτική συνέχισης και επέκτασης της ενεργειακής συνεργασίας είναι σημαντικότατη, όπως ζωτική για τον κλάδο είναι και η αποκατάσταση των εξαγωγών ελληνικών φρούτων, γεωργικών και ζωικών προϊόντων.
Η στήριξη του αγωγού Turkish Stream από τον Π. Λαφαζάνη ήταν αυτονόητη, καθώς το έργο και έσοδα μπορεί να αποφέρει στη χώρα και να ενισχύσει τον ρόλο της ως συμπληρωματικού κόμβου μεταφοράς ενέργειας προς την Ευρώπη. Ο αγωγός αυτός όμως δεν είναι το αντίπαλο δέος στην ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Γερμανία, όπως παρουσιάστηκε από τις ελληνικές αρχές, αλλά το μέσο για να απεξαρτηθεί η Ρωσία από την υποχρεωτική διέλευση του φυσικού αερίου της από την Ουκρανία. Και είναι απολύτως λανθασμένη η αντίληψη ότι το έργο θα υλοποιηθεί ανεξαρτήτως των βουλήσεων των Βρυξελλών. Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι, εάν η Κομισιόν δεν εγκρίνει το έργο, δεν θα έχει νόημα ένας αγωγός με 60 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα να σταματά απότομα στα ελληνοσκοπιανά σύνορα. Επίσης είναι αποπροσανατολιστικές όλες οι εντυπώσεις που επιχειρείται να δημιουργηθούν, ότι η Ρωσία και η Κίνα είναι έτοιμες να προσφέρουν πακτωλό χρημάτων και να μας απελευθερώσουν από τη θηλιά που μας έχουν βάλει οι δανειστές.
Οι ελληνορωσικές σχέσεις είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αναλώνονται και να επιστρατεύονται ευκαιριακά ως «φόβητρο» για τους δανειστές. Οσο για τις προσδοκίες που δημιουργούνται -όχι πάντοτε εσκεμμένα- για τα ρούβλια που θα έρθουν, θυμίζουν το νερό του Καματερού. Το νεράκι βρύσης που θα θεράπευε τον καρκίνο...
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια