Θα μπορούσε να δώσει νέα φάρμακα κατά της στυτικής δυσλειτουργίας, ελπίζουν ερευνητές σε όλο τον κόσμο
«Χαίρεσαι που με βλέπεις ή σε δάγκωσε βραζιλιάνικη αράχνη;» Το δηλητήριο
της αράχνης Phoneutria nigriventer θα μπορούσε να δώσει νέα φάρμακα
κατά της στυτικής δυσλειτουργίας, ελπίζουν ερευνητές σε όλο τον κόσμο.
Το συστατικό
Το γένος «Φονεύτρια» (Phoneutria) περιλαμβάνει ορισμένες από τις μεγαλύτερες και πιο δηλητηριώδεις αράχνες του κόσμου, οι οποίες τσιμπούν δεκάδες ανθρώπους κάθε χρόνο στην Κεντρική και Νότιο Αμερική. Το συγκεκριμένο είδος, P.nigriventer, είναι μεγάλο, με άνοιγμα ποδιών που φτάνει τα 13 εκατοστά. Το δηλητήριό της σπάνια είναι θανατηφόρο, προκαλεί όμως πόνο, εφίδρωση και ταχυπαλμίας.
Ωστόσο ένα από τα συστατικά του δηλητηρίου, με την ονομασία PnTx2-6, προκαλεί χαλάρωση των λείων μυϊκών ινών στο πέος, διευκολύνοντας έτσι τη ροή του αίματος και τη στύση. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το δάγκωμα της αράχνης προκαλεί πριαπισμό, μια επώδυνη, πολύωρη στύση που μπορεί να οδηγήσει σε θρόμβωση του αίματος μέσα στο πέος και τελικά ανικανότητα.
Στη σωστή δοσολογία, όμως, το μόριο PnTx2-6 θα μπορούσε να έχει εφαρμογές στην κλινική πράξη. Όπως αναφέρει το Wired.com, η αρχή έγινε το 2008, όταν πειράματα σε ποντίκια έδειξαν ότι η ουσία πράγματι προκαλεί στύση που διαρκεί μέχρι δύο ώρες, και μάλιστα με λιγότερες παρενέργειες από ό,τι τα σημερινά φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία.
Επιβεβαίωση
Επόμενη μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ιστό πέους από νεκρά ποντίκια, επιβεβαίωσε τις ανορθωτικές ιδιότητες της τοξίνης. Δεδομένου όμως ότι η συλλογή δηλητηρίου από αράχνες είναι δύσκολη και ακριβή υπόθεση, το επόμενο βήμα ήταν η παραγωγή του PnTx2-6 στο εργαστήριο. Αυτό έγινε το 2014, όταν ερευνητές κατάφεραν να παράγουν την τοξίνη με τη βοήθεια ενός γενετικά τροποποιημένου ιού που μολύνει καλλιέργειες κυττάρων κάμπιας.
Τα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα, μέχρι σήμερα όμως δεν έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες ασφάλειας και αποτελεσματικότητας στον άνθρωπο. Τα σημερινά φάρμακα όπως το Viagra και το Cialis είναι αποτελεσματικά περίπου στο 70% των ανδρών με στυτική λειτουργία. Για το υπόλοιπο 30%, οι καλές στύσεις φαίνεται πως θα αργήσουν αρκετά χρόνια ακόμα.
Το συστατικό
Το γένος «Φονεύτρια» (Phoneutria) περιλαμβάνει ορισμένες από τις μεγαλύτερες και πιο δηλητηριώδεις αράχνες του κόσμου, οι οποίες τσιμπούν δεκάδες ανθρώπους κάθε χρόνο στην Κεντρική και Νότιο Αμερική. Το συγκεκριμένο είδος, P.nigriventer, είναι μεγάλο, με άνοιγμα ποδιών που φτάνει τα 13 εκατοστά. Το δηλητήριό της σπάνια είναι θανατηφόρο, προκαλεί όμως πόνο, εφίδρωση και ταχυπαλμίας.
Ωστόσο ένα από τα συστατικά του δηλητηρίου, με την ονομασία PnTx2-6, προκαλεί χαλάρωση των λείων μυϊκών ινών στο πέος, διευκολύνοντας έτσι τη ροή του αίματος και τη στύση. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το δάγκωμα της αράχνης προκαλεί πριαπισμό, μια επώδυνη, πολύωρη στύση που μπορεί να οδηγήσει σε θρόμβωση του αίματος μέσα στο πέος και τελικά ανικανότητα.
Στη σωστή δοσολογία, όμως, το μόριο PnTx2-6 θα μπορούσε να έχει εφαρμογές στην κλινική πράξη. Όπως αναφέρει το Wired.com, η αρχή έγινε το 2008, όταν πειράματα σε ποντίκια έδειξαν ότι η ουσία πράγματι προκαλεί στύση που διαρκεί μέχρι δύο ώρες, και μάλιστα με λιγότερες παρενέργειες από ό,τι τα σημερινά φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία.
Επιβεβαίωση
Επόμενη μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ιστό πέους από νεκρά ποντίκια, επιβεβαίωσε τις ανορθωτικές ιδιότητες της τοξίνης. Δεδομένου όμως ότι η συλλογή δηλητηρίου από αράχνες είναι δύσκολη και ακριβή υπόθεση, το επόμενο βήμα ήταν η παραγωγή του PnTx2-6 στο εργαστήριο. Αυτό έγινε το 2014, όταν ερευνητές κατάφεραν να παράγουν την τοξίνη με τη βοήθεια ενός γενετικά τροποποιημένου ιού που μολύνει καλλιέργειες κυττάρων κάμπιας.
Τα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα, μέχρι σήμερα όμως δεν έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες ασφάλειας και αποτελεσματικότητας στον άνθρωπο. Τα σημερινά φάρμακα όπως το Viagra και το Cialis είναι αποτελεσματικά περίπου στο 70% των ανδρών με στυτική λειτουργία. Για το υπόλοιπο 30%, οι καλές στύσεις φαίνεται πως θα αργήσουν αρκετά χρόνια ακόμα.
ΤΟ ΒΗΜΑ science
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια