Ζούμε ακόμα την περίοδο των καταιγίδων της κτηματαγοράς περιμένοντας ξανά τον ήλιο και ο ήλιος σίγουρα θα ξαναβγεί αλλά μετά την καταιγίδα μένουν τα σκουπίδια, που πρέπει να καθαρίσουμε.
Ας δούμε λοιπόν αυτή την καταιγίδα σαν ευκαιρία να ξανασχεδιάσουμε τον χάρτη της φορολογίας και την ανάπτυξη της κτηματαγοράς που προ κρίσης ήταν περίπου το 17% του ΑΕΠ.
Πρέπει να δούμε από που ξεκινήσαμε, την διαδρομή που ακολουθήσαμε και τελικά τον προορισμό αυτού του ταξιδιού, που έχει οδηγήσει στην απαξίωση και την άτυπη δήμευση της ακίνητης περιουσίας.
Έχουμε σήμερα όλα τα δεδομένα για να τα αναλύσουμε και να τα έχουμε σαν παράδειγμα προς αποφυγή στον ανασχεδιασμό της κρατικής αντιμετώπισης της ακίνητης περιουσίας.
Οι προσδοκίες αποτελούν έναν από τους πιο κρίσιμους παράγοντες ανάπτυξης της κτηματαγοράς.
Με σταθερή πολιτική στη φορολογία και ταυτόχρονα κινήσεις ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας, θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάσχεσης της πολύχρονης πτώσης της αγοράς ακινήτων.
Η ελπίδα μας είναι να σταθεροποιηθεί η αγορά σε αξίες που ανταποκρίνονται στα ακίνητα και σίγουρα στην οικονομική δύναμη του Έλληνα που προκύπτει κατά μεγάλο ποσοστό από την οικονομία του κράτους.
Τα χρόνια της μεγάλης έξαρσης της αγοράς ακινήτων, δημιουργήθηκαν πλασματικές αξίες, σε αγοραπωλησίες που πραγματοποιούνταν με πλασματικό χρήμα και με πολλούς αγοραστές που δεν είχαν το οικονομικό υπόβαθρο να υποστηρίξουν αυξημένες δεσμεύσεις.
Από τη μία, τη μεγαλύτερη ευθύνη την φέρουν οι τράπεζες, που ασύδοτα χορηγούσαν δάνεια και διευκολύνσεις σε πελάτες τους που, εκ των προτέρων, γνώριζαν με τα υπολογιστικά τους πρότυπα ότι δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Από την άλλη, οι ίδιοι οι καταναλωτές δεν είχαν την ψυχραιμία και τη σύνεση να αξιολογήσουν τα προσωπικά τους θέλω και μπορώ και έγιναν παθητικοί δέκτες πλασματικών πληροφοριών και προσδοκιών, πρωτίστως από κυβερνητικά χείλη και δευτερευόντως από υπαλλήλους τραπεζών, που στην αγωνία τους να πιάσουν στόχους, μεγένθυναν και ωραιοποιούσαν συμβόλαια δανείων στρογγυλευοντας τους όρους - τα γνωστά ψιλά γράμματα.
Το ακίνητο παραμένει, κάτω από ιδανικές συνθήκες φορολογίας, ένα ασφαλές επενδυτικό προϊόν ακόμα και σε αυτή την οικονομική συγκυρία.
Η δομή και η ιδιοσυγκρασία της Ελληνικής οικογένειας έχει σαν πρώτη προτεραιότητα την εξασφάλιση της κατοικίας για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.
Ένας επίπλέον λόγος που οι Έλληνες στρέφονται στη ιδιοκατοίκηση είναι η ανασφάλεια που έχει δημιουργηθεί διαχρονικά από την μη ουσιαστική συμπαράσταση του κράτους σε περίπτωση απώλειας της εργασίας ή οικονομικής ανέχειας.
Έτσι λοιπόν, αν κάτσουν οι κυβερνώντες πάνω από το πρόβλημα με διάθεση εξορθολογισμού και όχι αφαίμαξης της ακίνητης περιουσίας, δημιουργώντας φορολογικές προϋποθέσεις ανάπτυξης με συντελεστές λογικής που θα εφαρμόζονται σε αγοραίες αξίες ακινήτων και όχι σε αντικειμενικές-υποκειμενικές, με μηχανισμούς παρακολούθησης των τιμών (πολύ εύκολα) ακολουθώντας διεθνή πρότυπα, τότε μπορούμε να μιλάμε με αισιοδοξία για ανάπτυξη της κτηματαγοράς.
Στην αντίθετη περίπτωση, θα συνεχιστεί η καταδίκη περίπου 100 επαγγελματικών κλάδων που ασχολούνται με την οικοδομική δραστηριότητα και επιπλέον ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των τιμών και θα έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία χιλιάδων Ελλήνων να διατηρήσουν το στοιχειώδες για την αξιοπρεπή διαβίωση τους - την κατοικία - λόγω υψηλής φορολογίας και ανυπαρξίας εμπορευσιμότητας ακινήτων.
* Ο Παρασκευάς Σπανός είναι Διευθυντής της Proland real estate
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια