Η παραίτηση του Βαγγέλη Βενιζέλου και η εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ

Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος

Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε, το 1974, έναν πολιτικό χώρο που κάλυψε το διάνυσμα ανάμεσα στην ΝΔ και το ΚΚΕ.
Συνέθεσε με τις ρητορικές του ικανότητες διάφορα αντιφατικά και ετερόκλητα ιδεολογικά ρεύματα,
διηύρυνε τα όρια του πελατειακού κράτους συμπεριλαμβάνοντας τα έως το 1981 μη προνομιούχα στρώματα, ανέδειξε νέες γενιές πολιτικών (κατά κανόνα φαύλων αλλά και κάποιων έντιμων και ικανών) και συσπείρωσε λαϊκές μάζες που είδαν σ’ αυτόν έναν χαρισματικό, λαϊκιστή ηγέτη, που μπορούσε να εγγυηθεί την παραμονή τους στην εξουσία.

Από την ικανότητά του να πείθει το εκλογικό σώμα αντλούσε άλλωστε ο Αντρέας και την εσωκομματική του ισχύ. Τελικά, ο Παπανδρέου δεν εγκαθίδρυσε μία σοσιαλιστική κοινωνία ούτε άλλαξε τις κοινωνικές δομές. Απλά τις αναποδογύρισε και ανέσυρε στην επιφάνεια άλλες ομάδες και άλλα στρώματα που μέχρι τότε ήταν αποκλεισμένα από την ολιγαρχική, παλαιοκομματική, οικογενειοκρατική δεξιά. Την οποία ο Παπανδρέου αντέγραψε ακόμα και στην κληρονομική λειτουργία των «τζακιών».
Ο διάδοχός του Κώστας Σημίτης ήταν ο συντηρητικός αστός που «καβάλησε» το παπανδρεϊκό ρεύμα, συγκαλύπτοντας την πραγματική του οντολογία. Όταν το ΠΑΣΟΚ εξαντλούσε την δυναμική του, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, και χρειαζόταν επειγόντως «λίφτινγκ», ο Σημίτης προσέφερε μία νέα επικοινωνιακή και ιδεολογική συσκευασία, τον «εκσυγχρονισμό». Κάτω από αυτόν συσπειρώθηκαν όλα τα τριτοκοσμικά, φαυλοκρατικά και παλαιοκομματικά στοιχεία του ΠΑΣΟΚ, ώστε να συνεχίσουν και μάλιστα να επεκτείνουν τις επωφελείς τους δραστηριότητες έχοντας το άλλοθι του «ευρωπαϊκού» δρόμου που ακολουθούσε υποτίθεται ο Σημίτης.
Ο τρίτος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήταν ο γιος του πρώτου. Ο Γιώργος ανέλαβε την ηγεσία λόγω της αφοσίωσης του πασοκικού λαού στα γονίδια της οικογένειας Παπανδρέου, κάτι που ασφαλώς αποτελεί ένδειξη πολιτικής και κοινωνικής υπανάπτυξης. Πολύ περισσότερο που ο Γιώργος ήταν καταφανώς ακατάλληλος για πολιτικός ηγέτης.
Ο τέταρτος αρχηγός, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, προωθήθηκε από τον Ανδρέα σε υπουργικούς θώκους ήδη από το 1993, διότι είχε την ευφυία να του συμπαρασταθεί νομικά και ηθικά όταν ο καταρρακωμένος Ανδρέας απειλείτο με ειδικό δικαστήριο. Στην συνέχεια υπήρξε επιδέξιος στις εσωκομματικές ισορροπίες και ήταν συνέχεια υπουργός στις πασοκικές κυβερνήσεις. Το τι έργο άφησε στα άπειρα υπουργεία από τα οποία πέρασε είναι άλλο ζήτημα. Επίσης η πολιτική που ήσκησε ως αντιπρόεδρος της μνημονιακής συγκυβέρνησης οδήγησε σε συνολική αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας. Το ουσιώδες είναι ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος παρέλαβε ένα ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα με 43% και παραδίδει ένα ΠΑΣΟΚ με 4,68%.
Το ποιος θα είναι ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μάλλον δεν θα έχει σημασία.

kontranews.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.