 |
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
Ο μύθος αυτός έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται τα τελευταία χρόνια και φέτος θα σκάσει σαν φούσκα και σε επικοινωνιακό επίπεδο. Οι μετέχοντες στο Φόρουμ του Νταβός παρακολουθούν παγκόσμιες γεωπολιτικές συγκρούσεις και ανακατατάξεις, όπως οι τηλεθεατές παρακολουθούν κάθε χρόνο τις δικές τους διαβουλεύσεις, ως θεατές.
Αν σταθούμε στη σύγκρουση της Ουκρανίας, θα διαπιστώσουμε ότι έχει οδυνηρό οικονομικό κόστος για όλους τους εμπλεκόμενους: Για το Κίεβο, τη Μόσχα, την Ε.Ε. και κυρίως τη Γερμανία, αλλά ακόμη και για τις ίδιες τις ΗΠΑ που βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα φαίνεται να αντλούν γεωπολιτικά κέρδη. Ενδεικτικό των στρεβλώσεων της σύγκρουσης είναι ότι το ΔΝΤ για πρώτη φορά στην ιστορία του δεν καλείται απλά να σώσει την Ουκρανία από τη χρεοκοπία, αλλά στην πραγματικότητα να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο φθοράς του Ποροσένκο κατά της Μόσχας!
Αν στρέψουμε το βλέμμα στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, θα καταγράψουμε μια σκληρή για τη Δύση πραγματικότητα: Αργά αλλά σταθερά και παρά τις πρόσκαιρες εντυπώσεις η παρεμβατική της δυνατότητα στην περιοχή συρρικνώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σύνθλιψη της τιμής του πετρελαίου που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Σαουδικής Αραβίας και των κρατών του Κόλπου ήταν μια απόφαση που ελήφθη όχι με κριτήρια αγοράς, αλλά γεωπολιτικές προτεραιότητες του Ριάντ και των Εμιράτων, για να εξισορροπηθεί η προσέγγιση ΗΠΑ - Ιράν. Η πτώση της τιμής του πετρελαίου από ένα σημείο και ύστερα γίνεται ερήμην της Δύσης, και κυρίως παρακάμπτει τη λογική προσφοράς-ζήτησης.
Τέλος, στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη, η στάση της Γερμανίας είναι ακόμη μια ηχηρή διάψευση της παραδοχής ότι η οικονομία υπαγορεύει τις πολιτικές επιλογές: Το παιχνίδι του Βερολίνου από την αρχή της Κρίσης στην Ευρωζώνη, την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα, δεν υπαγορεύεται -όπως πολλοί νομίζουν- από ιδεοληψίες χρηστής και ισορροπημένης δημοσιονομικής διαχείρισης, αλλά από μια ωμή και απροσχημάτιστη επιδίωξη του Βερολίνου για γεωπολιτική κυριαρχία στην Ε.Ε.-Ευρωζώνη και στη Γηραιά Ηπειρο συνολικά.
Όταν άρχισε το bras de fer κυρώσεων των ΗΠΑ και της Ε.Ε. και αντιποίνων της Ρωσίας πολλοί χαμογελούσαν ειρωνικά, καθώς θεωρούσαν αδύνατο η Ουάσιγκτον να πλήξει τις πετρελαϊκές εταιρείες που επενδύουν στην αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Αρκτικής Θάλασσας και διαψεύσθηκαν.
Ακόμη και το αυτονόητο ότι σε μια στιγμή οριακών ισορροπιών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν επιτρέπονται επικίνδυνα παιχνίδια, διαψεύσθηκε: Το πρόστιμο-μαμούθ στον γαλλικό τραπεζικό όμιλο BNP - Paribas και η απειλή για παρόμοιες κυρώσεις σε βάρος της Commerzbank συνέβαλαν δίχως αμφιβολία στο να πείσουν το Βερολίνο και το Παρίσι να ευθυγραμμισθούν με την Ουάσιγκτον απέναντι στη Μόσχα.
Μέσα στο 2014 επιβεβαιώθηκε ότι το γεωπολιτικό προβάδισμα των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκακιέρα δεν είναι μόνον συνάρτηση του όγκου των αμυντικών δαπανών, της Έρευνας και της τεχνολογίας σε νέα οπλικά συστήματα. Ενα από τα υπερόπλα, αν όχι το απόλυτο υπερόπλο της Ουάσιγκτον, είναι ο πλήρης έλεγχος όλων των μηχανισμών και διαδικασιών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Τα παραπάνω είναι ένα σήμα κινδύνου που πρέπει να διαβασθεί παντού. Η πολλαπλή αλληλεξάρτηση την οποία έχει εξυφάνει η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα δεδομένο δίχτυ ασφαλείας που εγγυάται ότι δεν θα υπάρξουν γενικευμένες περιφερειακές ή και παγκόσμιες συγκρούσεις. Άλλωστε παρόμοιος εφησυχασμός με επίκληση την τότε παγκόσμια εμπορική και χρηματοπιστωτική αλληλεξάρτηση υπήρχε και το πρώτο εξάμηνο του 1914...
Το απόλυτο υπερόπλο
Μέσα στο 2014 επιβεβαιώθηκε ότι το γεωπολιτικό προβάδισμα των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκακιέρα δεν είναι μόνον συνάρτηση του όγκου των αμυντικών δαπανών, της έρευνας και της τεχνολογίας σε νέα οπλικά συστήματα. Ενα από τα υπερόπλα, αν όχι το απόλυτο υπερόπλο της Ουάσιγκτον, είναι ο πλήρης έλεγχος όλων των μηχανισμών και διαδικασιών του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια