Σε συνθήκες ακραίας πόλωσης και με διχαστικά διλήμματα που προβάλλονται κυρίως από την πλευρά της απερχόμενης κυβέρνησης ξεκινά μέσα στην καρδιά του χειμώνα η κρισιμότερη ίσως πολιτική αναμέτρηση των τελευταίων δεκαετιών.
Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι οι 132 βουλευτές που μπλόκαραν την εκλογή του Σταύρου Δήμα ενήργησαν ενάντια στη βούληση του ελληνικού λαού, απλά και μόνο επειδή αυτή δεν εκφράζεται από κατά παραγγελίαν δημοσκοπήσεις. Το εκλογικό σώμα θα έχει σύντομα την ευκαιρία να μιλήσει στην κάλπη. Και μόνον τότε θα φανεί πώς κρίνει την επιλογή της κοινοβουλευτικής μειοψηφίας που αποφάσισε (με αδιαμφισβήτητες δημοκρατικές διαδικασίες) να τερματίσει πρόωρα τον βίο αυτής της κυβέρνησης.
Επομένως, δεν υπάρχει κανένα αδιέξοδο, ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Και είναι επιζήμια η προσπάθεια να επιρριφθούν ιστορικές ευθύνες στους βουλευτές που έριξαν την κυβέρνηση μέσα από μια θεσμοθετημένη κοινοβουλευτική μέθοδο.
Δυστυχώς η μικροκομματική αυτή κακοφωνία ενός ιδιότυπου blame game θα κορυφωθεί μέσα στην προεκλογική περίοδο. Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία λαμπρή ευκαιρία να την αποκρούσει,
αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι δεν προσχωρεί στη λογική του διχασμού.
Οφείλει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας να προχωρήσει σε μια συναινετική πρωτοβουλία πολιτικής υπέρβασης, συμφωνώντας εκ των προτέρων στο πρόσωπο του υποψήφιου προέδρου που στηρίζει η κυβέρνηση ή προτείνοντας ένα άλλο πρόσωπο από την Κεντροδεξιά, το οποίο η Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορούσε να αρνηθεί.
Οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται είτε να στοιχηθεί εκ των προτέρων με την υποψηφιότητα Δήμα είτε να ανακαλέσει από την εφεδρεία τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, που επίσης με τη σειρά του θα αποτελούσε έναν Πρόεδρο οικουμενικής αποδοχής.
Μία τέτοια κίνηση πολιτικής γενναιοψυχίας θα σταματούσε με το «καλημέρα» τη ρητορική του διχασμού. Είναι όμως και απολύτως επιβεβλημένη στο κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η χώρα.
Ανάμεσα και σε πολλά άλλα που επιδέχονται αμφισβητήσεων ο πρωθυπουργός είπε μια μεγάλη αλήθεια: ότι η πατρίδα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει χρόνο. Αμεση αποστολή της νέας Βουλής είναι να εκλέξει Πρόεδρο. Και ο Πρόεδρος αυτός τούτη τη φορά θα πρέπει να αναδειχτεί από τη μεγαλύτερη δυνατή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην πρώτη κιόλας εκλογή.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια