Οι Τούρκοι, αδιάλλακτοι, απαιτούν πρώτα μοιρασιά του λάφυρου της ενέργειας και μετά οποιαδήποτε συζήτηση
 |
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
|
Δεν έπρεπε να εκπλήξει κανέναν η δήλωση του τουρκοκύπριου διαπραγματευτή
(στις διακοπείσες συνομιλίες) Ερκγιούν Ολγκούν στο πρακτορεία ειδήσεων
Ρόιτερς στο Λονδίνο, ότι «η επίτευξη μιας οριστικής συμφωνίας για το
Κυπριακό δεν θα είναι εφικτή, εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν κάνει μία
συμφωνία με την τουρκοκυπριακή πλευρά για την εξερεύνηση και την
εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου βόρεια της νήσου».
Και ότι, όχι μόνον δεν θα αποσυρθεί το «Μπαρμπαρός», αλλά αντιθέτως η δραστηριότητά του θα συνεχισθεί και θα επιταχυνθεί, εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά εφαρμόσει τα σχέδιά της να αναθέσει σε πολυεθνικές επιχειρήσεις την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων (την απόσυρση του «Μπαρμπαρός» επιβεβαίωσε και ο τουρκοκύπριος πρόεδρος Έρογλου μετά τη συνάντησή του με τον Ερντογάν την ίδια ημέρα).
Ο Ολγκούν πρότεινε οι δύο πλευρές να σταματήσουν τις έρευνες και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων ταυτόχρονα, και να συστήσουν μία κοινή επιτροπή, για να αποφασίσουν την ανάθεση συμβάσεων και τη διανομή των κερδών. Αν αυτή η πρόταση δεν εισακουσθεί, προσέθεσε, η τουρκοκυπριακή διοίκηση θα κάνει δικές της έρευνες και θα αναθέσει την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων στα βόρεια και στα νότια (προσοχή τι είπε: και στα νότια!).
Από τις 17 Δεκεμβρίου 1973, όταν ανακοινώθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη η ανακάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο στην περιοχή Πρίνος 1, το ζήτημα της ενέργειες προσέθεσε άλλο ένα πεδίο τριβής στις ούτως ή άλλως επιβαρυμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Δεν είναι τυχαίο ούτε άσχετο ότι από το 1975 άρχισαν οι τουρκικές αεροπορικές και ναυτικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, αφού προηγουμένως οι τούρκοι είχαν «λύσει» με τη βοήθεια του Κίσινγκερ το θέμα της Κύπρου και το Ελληνικό Κράτος (και η Χούντα και η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Καραμανλή που την διαδέχθηκε) δεν υπερασπίστηκε την Κυπριακή Δημοκρατία όπως είχε την υποχρέωση να πράξει ως εγγυήτρια δύναμη.
Το 1976 ήταν η κρίση με την εισβολή του Χόρα στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Το 1987 το Σισμίκ. Το 1996 τα Ίμια. Μετά ήρθε το veto της Τουρκίας για την τοποθέτηση των πυραύλων S300 στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα(!) Ακολούθησε η απόφαση της τουρκικής βουλής ότι μονομερής ανακήρυξη των δώδεκα μιλίων από ελληνικής πλευράς, θα ήταν αιτία πολέμου (casus belli).
Στη συνέχεια εισήλθαμε σε μία περίοδο συνεχών και μαζικών παραβιάσεων, κατά την οποία έχει καταρρακωθεί η ελληνική εθνική κυριαρχία στη θάλασσα και στον αέρα και τα υπολείμματα της εθνικής αξιοπρέπειας διασώζουν οι γενναίοι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα απαντά με αναξιοπρεπείς επιθέσεις φιλίας.
«Ο Ερντογάν είναι φίλος μου», δήλωσε το 2004 ο Κώστα Καραμανλής, ενώ είχαμε ήδη παρακολουθήσει άναυδοι τις ζεϊμπεκιές του Γιωργάκη στη Σμύρνη, στο χώρο όπου πραγματοποιήθηκε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Ελληνικής ιστορίας.
Στα πλαίσια, προφανώς, το νεοραγιαδιασμού και του εξευμενισμού των πασάδων της Άγκυρας, οικειοθελώς οι κυρία Γιαννάκου εισήγαγε τα τουρκικά ως δεύτερη ξένη γλώσσα στα ελληνικά σχολεία(!!!), ενώ επέβαλε και το διαβόητο βιβλίο της κυρίας Ρεπούση στην Έκτη Δημοτικού. Την οποία κυρία Ρεπούση ο συμπαθής κύριος Κουβέλης κατέστησε υπαρχηγό του (ανύπαρκτου πλέον, ευτυχώς) κομματιδίου του.
Αλλά όλα αυτά ούτε εξευμένισαν τους τούρκους ούτε τους κατέστησαν διαλλακτικότερους. Τουναντίον, τους εμπέδωσαν την πεποίθηση ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα διακατέχεται από αθεράπευτη φοβία έναντι και της παραμικρής υπόνοιας συγκρούσεως και καταρρέει μπροστά και στην παραμικρή απειλή.
Έτσι, ένας γενναίος λαός που συνέτριψε το 1821 την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ξηρά και στην θάλασσα, στα Δερβενάκια και στα Ψαρά, που την εξεδίωξε από την Ευρώπη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, που απελευθέρωσε την Μικρά Ασία και παραλίγο να καταλάβει και την Άγκυρα το 1921, αυτός ο λαός βρίσκεται σήμερα σε προχωρημένο στάδιο φινλανδοποίησης χωρίς καν να έχει πολεμήσει με τους τούρκους τα τελευταία ενενήντα χρόνια!
Έτσι, τώρα, που αναδύθηκε τα μέγα διακύβευμα της ενέργειας, οι τούρκοι επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον Ελληνισμό, δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρο, ώστε να αποσπάσουν αυτά που θέλουν. Η αλαζονεία τους είναι τόσο μεγάλη, που απέκρουσαν την προσπάθεια κατευνασμού του αμερικανού αντιπροέδρου, που επισκέφθηκε προχθές την Άγκυρα για να πείσει τους Τούρκους να διακόψουν τους τραμπουκισμούς, να αποσύρουν το «Μπαρμπαρός» και να επιστρέψουν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων.
Οι τούρκοι, αδιάλλακτοι, απαιτούν πρώτα τη μοιρασιά του λάφυρου, εν προκειμένω της ενέργειας και μετά οποιαδήποτε συζήτηση.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο παραδοσιακός μηχανισμός ανάσχεσης των Τούρκων, δηλαδή οι αμερικανικές παρεμβάσεις, δεν λειτουργεί πλέον, οι Τούρκοι δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσουν στο θέμα των κοιτασμάτων και η Ελλάδα πρέπει να προσδεθεί, γιατί έρχονται… αναταράξεις.
Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη KontraNews»
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Και ότι, όχι μόνον δεν θα αποσυρθεί το «Μπαρμπαρός», αλλά αντιθέτως η δραστηριότητά του θα συνεχισθεί και θα επιταχυνθεί, εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά εφαρμόσει τα σχέδιά της να αναθέσει σε πολυεθνικές επιχειρήσεις την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων (την απόσυρση του «Μπαρμπαρός» επιβεβαίωσε και ο τουρκοκύπριος πρόεδρος Έρογλου μετά τη συνάντησή του με τον Ερντογάν την ίδια ημέρα).
Ο Ολγκούν πρότεινε οι δύο πλευρές να σταματήσουν τις έρευνες και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων ταυτόχρονα, και να συστήσουν μία κοινή επιτροπή, για να αποφασίσουν την ανάθεση συμβάσεων και τη διανομή των κερδών. Αν αυτή η πρόταση δεν εισακουσθεί, προσέθεσε, η τουρκοκυπριακή διοίκηση θα κάνει δικές της έρευνες και θα αναθέσει την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων στα βόρεια και στα νότια (προσοχή τι είπε: και στα νότια!).
Από τις 17 Δεκεμβρίου 1973, όταν ανακοινώθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη η ανακάλυψη πετρελαίου στο Αιγαίο στην περιοχή Πρίνος 1, το ζήτημα της ενέργειες προσέθεσε άλλο ένα πεδίο τριβής στις ούτως ή άλλως επιβαρυμένες ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Δεν είναι τυχαίο ούτε άσχετο ότι από το 1975 άρχισαν οι τουρκικές αεροπορικές και ναυτικές παραβιάσεις στο Αιγαίο, αφού προηγουμένως οι τούρκοι είχαν «λύσει» με τη βοήθεια του Κίσινγκερ το θέμα της Κύπρου και το Ελληνικό Κράτος (και η Χούντα και η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Καραμανλή που την διαδέχθηκε) δεν υπερασπίστηκε την Κυπριακή Δημοκρατία όπως είχε την υποχρέωση να πράξει ως εγγυήτρια δύναμη.
Το 1976 ήταν η κρίση με την εισβολή του Χόρα στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Το 1987 το Σισμίκ. Το 1996 τα Ίμια. Μετά ήρθε το veto της Τουρκίας για την τοποθέτηση των πυραύλων S300 στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα(!) Ακολούθησε η απόφαση της τουρκικής βουλής ότι μονομερής ανακήρυξη των δώδεκα μιλίων από ελληνικής πλευράς, θα ήταν αιτία πολέμου (casus belli).
Στη συνέχεια εισήλθαμε σε μία περίοδο συνεχών και μαζικών παραβιάσεων, κατά την οποία έχει καταρρακωθεί η ελληνική εθνική κυριαρχία στη θάλασσα και στον αέρα και τα υπολείμματα της εθνικής αξιοπρέπειας διασώζουν οι γενναίοι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε όλα αυτά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα απαντά με αναξιοπρεπείς επιθέσεις φιλίας.
«Ο Ερντογάν είναι φίλος μου», δήλωσε το 2004 ο Κώστα Καραμανλής, ενώ είχαμε ήδη παρακολουθήσει άναυδοι τις ζεϊμπεκιές του Γιωργάκη στη Σμύρνη, στο χώρο όπου πραγματοποιήθηκε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Ελληνικής ιστορίας.
Στα πλαίσια, προφανώς, το νεοραγιαδιασμού και του εξευμενισμού των πασάδων της Άγκυρας, οικειοθελώς οι κυρία Γιαννάκου εισήγαγε τα τουρκικά ως δεύτερη ξένη γλώσσα στα ελληνικά σχολεία(!!!), ενώ επέβαλε και το διαβόητο βιβλίο της κυρίας Ρεπούση στην Έκτη Δημοτικού. Την οποία κυρία Ρεπούση ο συμπαθής κύριος Κουβέλης κατέστησε υπαρχηγό του (ανύπαρκτου πλέον, ευτυχώς) κομματιδίου του.
Αλλά όλα αυτά ούτε εξευμένισαν τους τούρκους ούτε τους κατέστησαν διαλλακτικότερους. Τουναντίον, τους εμπέδωσαν την πεποίθηση ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα διακατέχεται από αθεράπευτη φοβία έναντι και της παραμικρής υπόνοιας συγκρούσεως και καταρρέει μπροστά και στην παραμικρή απειλή.
Έτσι, ένας γενναίος λαός που συνέτριψε το 1821 την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ξηρά και στην θάλασσα, στα Δερβενάκια και στα Ψαρά, που την εξεδίωξε από την Ευρώπη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, που απελευθέρωσε την Μικρά Ασία και παραλίγο να καταλάβει και την Άγκυρα το 1921, αυτός ο λαός βρίσκεται σήμερα σε προχωρημένο στάδιο φινλανδοποίησης χωρίς καν να έχει πολεμήσει με τους τούρκους τα τελευταία ενενήντα χρόνια!
Έτσι, τώρα, που αναδύθηκε τα μέγα διακύβευμα της ενέργειας, οι τούρκοι επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον Ελληνισμό, δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρο, ώστε να αποσπάσουν αυτά που θέλουν. Η αλαζονεία τους είναι τόσο μεγάλη, που απέκρουσαν την προσπάθεια κατευνασμού του αμερικανού αντιπροέδρου, που επισκέφθηκε προχθές την Άγκυρα για να πείσει τους Τούρκους να διακόψουν τους τραμπουκισμούς, να αποσύρουν το «Μπαρμπαρός» και να επιστρέψουν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων.
Οι τούρκοι, αδιάλλακτοι, απαιτούν πρώτα τη μοιρασιά του λάφυρου, εν προκειμένω της ενέργειας και μετά οποιαδήποτε συζήτηση.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο παραδοσιακός μηχανισμός ανάσχεσης των Τούρκων, δηλαδή οι αμερικανικές παρεμβάσεις, δεν λειτουργεί πλέον, οι Τούρκοι δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσουν στο θέμα των κοιτασμάτων και η Ελλάδα πρέπει να προσδεθεί, γιατί έρχονται… αναταράξεις.
Πηγή εφημ. «Κυριακάτικη KontraNews»
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια