Ο «φευγάτος» και ο ανυπόμονος

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν με έργα όσους υποστηρίζουν ότι στις πιο κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα αποδεικνύονται πάντα κατώτεροι των περιστάσεων. Στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση γνωρίζουν ότι «τα λεφτά φτάνουν μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου».

Δεν γίνεται να μην το έχουν πληροφορηθεί ? εδώ το ξέρουμε εμείς, που δεν είμαστε μέρος της διαπραγμάτευσης. Μετά τον Φεβρουάριο, και εφόσον δεν συμφωνήσουν οι δανειστές, μπορεί να εκδηλωθεί αδυναμία πληρωμής των μισθών και των συντάξεων.
Προφανώς, υπό την πίεση αυτής της πραγματικότητας, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να προχωρήσει σε επίσπευση των διαδικασιών. Επέβαλε μέσα στα Χριστούγεννα την ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και υποπτεύομαι ότι πρόταξε την υποψηφιότητα του χαμηλότονου και σοβαρού Σταύρου Δήμα, ο οποίος παραμένει στέλεχος της ΝΔ, για να... χάσει και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές με αβέβαιο το αποτέλεσμα, καθώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η αυτοδυναμία είναι όνειρο απατηλό. Υποψιάζομαι, λοιπόν, ότι βαρέθηκε τις πιέσεις και τους εκβιασμούς από το εξωτερικό, και τις κατηγορίες ακόμα και για προδοσία που εκτοξεύονται εναντίον του στο εσωτερικό. Και είπε να τινάξει την... μπάνκα στον αέρα.
Από την πλευρά της η αντιπολίτευση, που πιάστηκε στον ύπνο, δείχνει μουδιασμένη και ανέτοιμη, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς της ηγεσίας της. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας μπορεί κάλλιστα να κληθεί, με βάση τις δημοσκοπήσεις, να κυβερνήσει τη χώρα, χωρίς να έχει εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούνται για τη μία εκ των δόσεων και βεβαίως για να πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι. Θα ήταν ευχής έργον να ήταν αληθινά και πραγματοποιήσιμα όλα όσα διατείνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, να με συγχωρείτε σύντροφοι. Οταν μια χώρα είναι πνιγμένη στα δανεικά, απαιτούνται σύνεση και συναίνεση.
Το 2009 ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βιάστηκε πολύ. Αντί να βοηθήσει τον Κώστα Καραμανλή, έστω και υπογείως, να λάβει τα μέτρα που ήταν αναγκαία για να περιοριστεί η κατρακύλα της οικονομίας, τον εξανάγκασε να προκηρύξει εκλογές. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Με άλλους πρωταγωνιστές βεβαίως και υπό την απειλή πραγματικής χρεοκοπίας. Εάν ο κ. Τσίπρας δεν ήταν τόσο ανυπόμονος και εάν επέτρεπε τη «διευθέτηση» και των τελευταίων λεπτομερειών της εξόδου, θα μπορούσε να ήταν και ο ίδιος κερδισμένος και η Ελλάδα.
Τώρα η χώρα εισέρχεται σε παρατεταμένη κρίση και η εξάρτησή της από τους δανειστές θα είναι απόλυτη. Και βεβαίως, στην πιθανότητα αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης θα ζητήσουν από τους πολιτικούς αρχηγούς να ξυρίσουν τα... μουστάκια τους.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.