Όπως έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει, το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του πολιτικού προσωπικού, ενώ φυσικά θα έπρεπε να είναι του λαού. Ο λαός δεν συμμετείχε ούτε στην κατάρτισή του, ούτε συμμετέχει στις αναθεωρήσεις του. Το ελληνικό Σύνταγμα (όσο και αν ακούγεται περίεργα) δεν αφορά τον ελληνικό λαό. Είναι ένα ξένο σώμα προς τη βούληση του λαού και τα λαϊκά συμφέροντα. Αφορά αποκλειστικά τα συμφέροντα του πολιτικού προσωπικού και της οικονομικής ολιγαρχίας.
Επαληθεύοντας τις πιο πάνω αλήθειες, οι πληροφορίες που έρχονται από την πλευρά της κυβέρνησης για την μελλοντική εκλογή του ΠτΔ που θα εισηγηθεί, έχουν ως εξής:
Θα επιχειρείται κατ’ αρχήν εκλογή του ΠτΔ (εκλεκτού του εκάστοτε πρωθυπουργού) από τη Βουλή, περίπου όπως σήμερα. Αν όμως και στις τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή αποτυγχάνει να εκλεγεί ΠτΔ, τότε η πρόταση της κυβέρνησης θα είναι να μην πέφτει η κυβέρνηση, αλλά να εκλέγεται ΠτΔ από το λαό, μεταξύ αυτών που είχαν προταθεί στη Βουλή από τους κομματικούς αρχηγούς.
Βλέπουμε λοιπόν όλοι εμβρόντητοι, ότι το πολιτικό προσωπικό δεν θέλει με τίποτα να παραχωρήσει αυτούσια την αρμοδιότητα της εκλογής του ΠτΔ στο λαό. Αντίθετα, χρησιμοποιεί το λαό ως «μπαμπούλα» προκειμένου να πιεστούν οι βουλευτές να εκλέξουν τον εκλεκτό του πολιτικού συστήματος. Και τελικά καλεί το λαό ως διακοσμητική γλάστρα, προκειμένου να εκλέξει έναν από τους εκλεκτούς του συστήματος. Δηλαδή στην ουσία και προκειμένου να μην πέσει η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα πετάει το μπαλάκι στο λαό, για να το βγάλει ο λαός από τη δύσκολη θέση.
Όλα θα μπορούσαμε να τα φανταστούμε, αλλά ότι θα υπήρχαν εγκέφαλοι που θα γεννούσαν αυτή την πολιτικά «νοσηρή» σκέψη, ομολογούμε ότι ούτε εμείς που τα περιμένουμε όλα, δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε.
Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να εκλέγεται απευθείας ο ΠτΔ από το λαό (με αυξημένες εννοείται αρμοδιότητες, διαφορετικά δεν έχει νόημα να υπάρχει κάν), χωρίς να προηγείται η διαδικασία εκλογής από τη Βουλή και φυσικά να έχουν το δικαίωμα πέρα από τα κόμματα, να προτείνουν υποψήφιους ΠτΔ και οι πολίτες συγκεντρώνοντας έναν αριθμό υπογραφών, όπως γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη.
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι Σύνταγμα και να κάνει το πολιτικό σύστημα με τις αναθεωρήσεις του, αυτό δεν θα έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση, ούτε θα είναι Σύνταγμα του λαού. Μόνο το Σύνταγμα που θα φτιάξει ο ίδιος ο λαός (όπως π.χ. έγινε στην Ισλανδία) και θα μπορεί ελεύθερα μόνος του ο λαός να το αναθεωρεί, μόνο αυτό το Σύνταγμα θα είναι Σύνταγμα του λαού και μόνο ένα τέτοιο Σύνταγμα θα βάλει τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου.
προεδρική δημοκρατία
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια