Το επικίνδυνο... «κορώνα-γράμματα»

Γράφει ο Παναγιώτης Παναγιώτου

Η χώρα, στην ουσία, πολιτικά βρίσκεται μπροστά σε δύο «αφηγήσεις». Η μία είναι μια «αφήγηση επιτυχίας». Και η άλλη μια «αφήγηση καταστροφής». Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση διεκδικούν για τον εαυτό τους τη «συνταγή της επιτυχίας» και αποδίδουν στον άλλο την «καταστροφή».

Κάπως σαν «μαύρο - άσπρο»... Μόνο που τα πράγματα δεν είναι έτσι. Εχουν «χρώμα», «αποχρώσεις» και είναι πολύ πιο σύνθετα και σοβαρά, καθώς η χώρα κινείται -και πρέπει να κινείται- σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, με πολλές παραμέτρους, θετικά και αντιξοότητες.
Αντιλαμβανόμεθα τις κομματικές - εκλογικές - πολιτικές σκοπιμότητες που τροφοδοτούν το πολωτικό κλίμα. Είναι όμως μια «στρατηγική» που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη χώρα, καθώς μάλιστα σε ακραίες τοποθετήσεις, ορισμένων πολιτικών στελεχών, παίρνει τη μορφή... «καθεστωτικής αλλαγής»!Οσο δε επικρατεί, εξαφανίζει όλο και περισσότερο τις ενδιάμεσες πολιτικές δυνάμεις και απόψεις. Δηλαδή τις αναγκαίες δυνάμεις που μπορούν σε κρίσιμες συγκυρίες να εξασφαλίσουν τις πολιτικές «ευελιξίες» και τις «ελαστικότητες» που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα.
Φοβούμαι ότι οι δυνάμεις που διαμορφώνουν όρους για ένα παιχνίδι «κορώνα-γράμματα» δεν εντάσσουν τις εκτιμήσεις τους σε μια ευρύτερη οπτική των εξελίξεων. Η χώρα -και θα γίνει πολύ εμφανές σύντομα- έχει ανάγκη επειγόντως ενός ελάχιστου πεδίου εθνικής συνεννόησης. Και, για να γίνει αυτό, προφανώς απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις, απ' όλες τις πλευρές. Αλλιώς δεν βγαίνει το «χαρτί» ούτε για τον ένα, ούτε για τον άλλο... Και αυτό θα το πληρώσει δυστυχώς η χώρα.
Δύο πράγματα πάντως είναι αδύνατα: Πρώτον, να συνεχιστεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη η ίδια «πολιτική συνταγή». Και δεύτερον, μια «ανατροπή» που φαντασιώνονται ορισμένοι, που παραβιάζει ή υπερβαίνει τα ευρωπαϊκά όρια.
Μεταξύ των δύο αυτών «σημείων» υπάρχουν πολλές δυνατότητες διαφορετικών πολιτικών, περισσότερο ή λιγότερο προοδευτικών. Για να «χτιστεί» όμως ένας «πολιτικός ρεαλισμός» στη χώρα, με οράματα και πολιτικές διαφορές, χρειάζεται να απορριφθεί η «τυφλή πόλωση» και να διαμορφωθούν κατάλληλες συνθήκες και κατάλληλες συλλογικότητες...

Έθνος