Πλεόνασμα φτώχειας

Γράφει ο Γιώργος Κ. Καββαδίας 
Εκπαιδευτικός - ερευνητής

Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ζουν 3.795.100 άτομα στην Ελλάδα, που έχει τη θλιβερή πρωτιά στην Ευρωζώνη. Με άλλα λόγια το 34,6%, πάνω από το 1/3 της κοινωνίας, ζει με κάτω από το 60% του εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος. Η έξαρση της φτώχειας «κτυπάει κόκκινο» παίρνοντας διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης.

Πίσω από τους αριθμούς και τα στεγνά στατιστικά στοιχεία βρίσκονται οι ψυχές των ανθρώπων που δίνουν καθημερινά τον αγώνα της επιβίωσης σε μια ανταγωνιστική, κανιβαλική κοινωνία. Γιατί η φτώχεια, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά σύμφυτα χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής κοινωνίας που έχει ως βάση το κέρδος και όχι τις ανάγκες των ανθρώπων. Φυσικά η φτώχεια δεν είναι παιδί της κρίσης και των μνημονίων. Τα μνημόνια αποτελούν μοχλό επιτάχυνσης της φτώχειας και της βίαιης ανακατανομής πλούτου, χωρίς να αποτελούν την κύρια αιτία. Η μείωση των μισθών κατά 25% στα χρόνια του μνημονίου σε συνδυασμό με την αύξηση των φόρων και την περιστολή των κοινωνικών δαπανών αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες της ραγδαίας φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.
Ταυτόχρονα η κρίση γίνεται η μεγάλη ευκαιρία για τη ληστρική αναδιανομή του πλούτου - αρπάζοντας ακόμα και τα σπίτια των φτωχών με τα κατασχετήρια να αποστέλλονται με ρυθμό 4.000 ανά ημέρα. Μετατρέπεται η Ελλάδα σε χώρα φτωχών, χρεωμένων και απελπισμένων. Την ίδια ώρα που το 1/3 της κοινωνίας βυθίζεται στη φτώχεια και την εξαθλίωση, η έκθεση του ΔΝΤ αναφέρεται σε «αύξηση των περιθωρίων κερδοφορίας για τους εξαγωγείς».
Από τα στοιχεία προκύπτει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στις 10 πρώτες θέσεις του «αναπτυγμένου κόσμου» με την πιο άνιση κατανομή εισοδήματος. Το πλουσιότερο 20% των νοικοκυριών κατέχει 6,6 φορές μεγαλύτερο μερίδιο εισοδήματος απ' ό,τι το φτωχότερο 20%, ενώ ο αντίστοιχος δείκτης είναι 5,1 για το σύνολο των χωρών της ΕΕ. Παρ' όλα αυτά από την έκθεση του ΔΝΤ για τον Ιούνιο προβλέπεται η λήψη νέων μέτρων που θα ξεπεράσουν για την τετραετία 2014 - 2017 τα 7,7 δισ. ευρώ.
Αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με τη διασφάλιση του δικαιώματος στη ζωή, στη μόρφωση και στον πολιτισμό για όλους χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.

Έθνος