Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Μπορεί κανείς να διαφωνεί σε χίλια όσα με τον κ. Πάνο Καμμένο. Αλλά έχει δίκιο στο εξής: δεν γίνεται ένας βουλευτής που εξελέγη με ένα συγκεκριμένο κόμμα, αποδεχόμενος την ηγεσία και το καταστατικό του, μία ωραία πρωία να δηλώνει ότι ανεξαρτητοποιείται διότι διαφωνεί.
Διαφωνεί με τι; Στα κόμματα οι αποφάσεις λαμβάνονται από τα αρμόδια όργανα. Αν προβλέπεται ότι τις αποφάσεις λαμβάνει ο αρχηγός, τότε ο βουλευτής έχει αποδεχθεί εκ των προτέρων την πιθανότητα ο αρχηγός να λάβει μία απόφαση με την οποία θα διαφωνεί. Εάν προβλέπεται ότι τις αποφάσεις λαμβάνουν συλλογικά όργανα, τότε ο βουλευτής συμμετείχε στη διαδικασία και οφείλει να σεβαστεί το αποτέλεσμά της, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί. Εάν ο βουλευτής ανήκει στην μειοψηφία, είναι υποχρεωμένος να σεβαστεί την πλειοψηφία.
Εάν η διαφωνία του βουλευτή έγκειται σε θέμα αρχής, αν το κόμμα του μεταλλάχθηκε σε μία ανεπιθύμητη γι’ αυτόν κατεύθυνση, βεβαίως και έχει το δικαίωμα να αποχωρήσει. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να εγκαταλείψει και την βουλευτική έδρα του, την οποία απέκτησε υπό την σημαία του κόμματος αυτού. Διότι τον βουλευτή εξέλεξε ο λαός ως υποψήφιο κάποιου κόμματος, όχι ως ανεξάρτητο. Το αν ο λαός επιβραβεύει ή όχι την πορεία του κόμματος, θα αποδειχθεί στις επόμενες εκλογές, και όχι κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου.
Τα παραπάνω ισχύουν όχι μόνον γιά τους πάμπολλους αποχωρήσαντες (χωρίς να παραδώσουν την έδρα τους) βουλευτές των ΑΝΕΛ, αλλά γιά όλους τους βουλευτές του παρόντος κοινοβουλίου. Φυσικά και τους αποχωρήσαντες από την Χρυσή Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τατσόπουλος, αίφνης, όφειλε να παραιτηθεί από βουλευτής, το ίδιο και ο κ. Μπούκουρας κλπ.
Αλλά ένα βήμα παραπέρα προς την ασυνέπεια έναντι του εκλογικού σώματος, είναι η προσχώρηση ενός αποσκιρτήσαντος βουλευτού σε άλλο κόμμα. Με βάση ποιά λογική εκλέγεται κάποιος βουλευτής αντιπολιτευομένου αντιμνημονιακού κόμματος και, μετά από σύντομη περίοδο αιδήμονος σιωπής, προσχωρεί στη μνημονιακή συμπολίτευση; Ή και το αντίστροφο.
Το τελευταίο το αναφέρω προληπτικά, ώστε εάν κάποιος βουλευτής, από τους αποσκιρτήσαντες, σκοπεύει να προσχωρήσει στην υπό διαμόρφωση «προεδρική πλειοψηφία», να γνωρίζει ότι η πράξη του δεν θα έχει ούτε κοινοβουλευτική λογική ούτε ηθική βάση.
Πηγή KontraNews
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Μπορεί κανείς να διαφωνεί σε χίλια όσα με τον κ. Πάνο Καμμένο. Αλλά έχει δίκιο στο εξής: δεν γίνεται ένας βουλευτής που εξελέγη με ένα συγκεκριμένο κόμμα, αποδεχόμενος την ηγεσία και το καταστατικό του, μία ωραία πρωία να δηλώνει ότι ανεξαρτητοποιείται διότι διαφωνεί.
Διαφωνεί με τι; Στα κόμματα οι αποφάσεις λαμβάνονται από τα αρμόδια όργανα. Αν προβλέπεται ότι τις αποφάσεις λαμβάνει ο αρχηγός, τότε ο βουλευτής έχει αποδεχθεί εκ των προτέρων την πιθανότητα ο αρχηγός να λάβει μία απόφαση με την οποία θα διαφωνεί. Εάν προβλέπεται ότι τις αποφάσεις λαμβάνουν συλλογικά όργανα, τότε ο βουλευτής συμμετείχε στη διαδικασία και οφείλει να σεβαστεί το αποτέλεσμά της, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί. Εάν ο βουλευτής ανήκει στην μειοψηφία, είναι υποχρεωμένος να σεβαστεί την πλειοψηφία.
Εάν η διαφωνία του βουλευτή έγκειται σε θέμα αρχής, αν το κόμμα του μεταλλάχθηκε σε μία ανεπιθύμητη γι’ αυτόν κατεύθυνση, βεβαίως και έχει το δικαίωμα να αποχωρήσει. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να εγκαταλείψει και την βουλευτική έδρα του, την οποία απέκτησε υπό την σημαία του κόμματος αυτού. Διότι τον βουλευτή εξέλεξε ο λαός ως υποψήφιο κάποιου κόμματος, όχι ως ανεξάρτητο. Το αν ο λαός επιβραβεύει ή όχι την πορεία του κόμματος, θα αποδειχθεί στις επόμενες εκλογές, και όχι κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου.
Τα παραπάνω ισχύουν όχι μόνον γιά τους πάμπολλους αποχωρήσαντες (χωρίς να παραδώσουν την έδρα τους) βουλευτές των ΑΝΕΛ, αλλά γιά όλους τους βουλευτές του παρόντος κοινοβουλίου. Φυσικά και τους αποχωρήσαντες από την Χρυσή Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τατσόπουλος, αίφνης, όφειλε να παραιτηθεί από βουλευτής, το ίδιο και ο κ. Μπούκουρας κλπ.
Αλλά ένα βήμα παραπέρα προς την ασυνέπεια έναντι του εκλογικού σώματος, είναι η προσχώρηση ενός αποσκιρτήσαντος βουλευτού σε άλλο κόμμα. Με βάση ποιά λογική εκλέγεται κάποιος βουλευτής αντιπολιτευομένου αντιμνημονιακού κόμματος και, μετά από σύντομη περίοδο αιδήμονος σιωπής, προσχωρεί στη μνημονιακή συμπολίτευση; Ή και το αντίστροφο.
Το τελευταίο το αναφέρω προληπτικά, ώστε εάν κάποιος βουλευτής, από τους αποσκιρτήσαντες, σκοπεύει να προσχωρήσει στην υπό διαμόρφωση «προεδρική πλειοψηφία», να γνωρίζει ότι η πράξη του δεν θα έχει ούτε κοινοβουλευτική λογική ούτε ηθική βάση.
Πηγή KontraNews
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
0 Σχόλια