Γράφει η maridor
Στη σημερινή εποχή καθώς βαδίζεις στους δρόμους της πόλης
βλέπεις τους ανθρώπους να είναι βυθισμένοι ο καθένας στις δικές του σκέψεις.
Αισθάνονται όλοι εγκλωβισμένοι μέσα στα προβλήματα της σύγχρονης ζωής είτε
πρόκειται για την οικονομική κρίση που έχει αρχίσει να μαστίζει όλες τις
ελληνικές οικογένειες είτε πρόκειται για κάποιο θέμα πιο προσωπικής φύσεως,
όπως προβλήματα υγείας ή ζητήματα που σχετίζονται με τους φίλους ή την
οικογένεια.
Αυτή η απελπισία μάλιστα φαίνεται να μαστίζει όχι μόνο τους
ενήλικες, αλλά ακόμη και τα παιδιά εφόσον κι αυτά αισθάνονται παγιδευμένα
προσπαθώντας να αναπνεύσουν λίγο ανάμεσα στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο
μπαλέτο, στη μουσική ή οτιδήποτε άλλο οι γονείς θεώρησαν σκόπιμο ότι το παιδί
τους έπρεπε να κάνει.
Ποιος είναι , όμως, ο στόχος της ζωής μας; Η επιθυμία μας σε
αυτή τη ζωή είναι να ζούμε μέσα στο άγχος και να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε
πλήρη απελπισία; Ελπίζω πως όχι. Για ποιο λόγο τότε ζούμε τη ζωή μας με αυτόν
τον τρόπο; Για ποιο λόγο αναλωνόμαστε σε πράγματα που δεν έχουν σημασία και
λησμονούμε τον πραγματικό σκοπό της ζωής μας; Ποιος είναι αυτός; Μα σκεφτείτε
λίγο. Τι είναι αυτό που όλοι ανεξαιρέτως επιθυμούν να έχουν; Μα φυσικά, την
ευτυχία. Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός μας. Όλοι μας επιθυμούμε να είμαστε
ευτυχισμένοι. Ας σταματήσουμε, λοιπόν, να αγχωνόμαστε και να απελπιζόμαστε
μπροστά στις οποιασδήποτε φύσεως δυσκολίες και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε
πράγματα που θα κάνουν τόσο εμάς όσο και τους γύρω μας ευτυχισμένους, διότι ως
γνωστόν, όταν βοηθάς κάποιο συνάνθρωπό σου, τότε η ικανοποίηση που εσύ αντλείς
από αυτό είναι δύο φορές πιο σημαντική.
Ζωγραφίστε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σας και ζήστε τη ζωή
σας, όπως πραγματικά θέλετε. Διότι όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες «βραχὺς ὁ
βίος ἀνθρώπῳ εὖ πράσσοντι, δυστυχοῦντι δὲ μακρός», δηλαδή η ζωή για κάποιον που
είναι ευτυχισμένος φαίνεται πως διαρκεί λίγο, ενώ για κάποιον που είναι
δυστυχισμένος φαίνεται ατελείωτη
(Απολλώνιος-Στοβαίος, Ανθολόγιο).
0 Σχόλια