Από την εποχή του περίφημου τηλεοπτικού χαστουκιού, έστω κι αν δεν ήταν καθόλου δημοφιλής αυτή η άποψη, επιμένω ότι όσο περισσότερη δημοσιότητα πέφτει πάνω στον εσμό των παρακρατικών με το πολιτικό λούστρο και τον ρόλο των
αυτόκλητων «τιμωρών», τόσο θα τους τραβάνε απάνω τους, τους ψηφοφόρους, όπως έλκουν τα φρέσκα περιττώματα τις μύγες…
Αυτοί οι ψηφοφόροι ζουν ανάμεσά μας, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι και μπορεί να κουβαλούσαν κάποτε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις μπλε ή πράσινα σημαιάκια, δεν έχει σημασία το χρώμα. Κάποιοι λένε ότι και κόκκινα σημαιάκια κουνούσαν μερικοί από δαύτους πριν προσχωρήσουν στις αγέλες των Αυγουλοκέφαλων, αλλά αυτό το τελευταίο, δεν μπορώ να το πιστέψω.
Τέλος πάντων, μετά τον μαχαιρωμένο Killah P και το φονικό, να που ακολουθεί τώρα η οπερετική σύλληψη της πολιτικής ηγεσίας του παρακράτους, όπως τα είχε προβλέψει κι η Ουρανία, που ενδεχομένως να είναι, ως αθώα περιστερά, η υποψήφια βουλευτής της Β’ των Αθηνών, με τον φυλακισμένο πατέρα –γιατί όχι και τη μάνα, έτοιμη κι αυτή να θυσιαστεί για το κόμμα. Εξόχως δακρύβρεχτο σενάριο για τους ευφάνταστους αλλά κυρίως για τους ψηφοφόρους εκείνους που δακρύζουν με τις τουρκικές σαπουνόπερες πριν και μετά το δελτίο των οχτώ.
Αλλά φοβάμαι ότι το κόμμα των ναζήδων είναι η μόνη φανερή διέξοδος για πολλούς από αυτούς τους μαγαζάτορες που έχουν κλείσει τα μαγαζιά τους και που τραβάνε τα μαλλιά τους με τον -κατά δήλωσή του ιδίου- συνομιλητή του Θεού, τον πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο, που άλλα κάνει από αυτά που υποσχέθηκε με εκείνο το φτηνό ρομάντζο που τιτλοφόρησε «Ζάππειο» και που το διαλάλησε σε αρκετές συνέχειες ψεύδους.
Είναι η μόνη φανερή διέξοδος και για πολλούς από εκείνους τους αγανακτισμένους ψηφοφόρους, που τους αρέσει να είναι τυφλοί οπαδοί και που αηδιάζουν ακούγοντας τον παχύδερμο παρασυνταγματολόγο να λέει ότι η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Μα πώς γίνεται να είμαστε τόσο πλούσιοι κι αυτοί να πεινάνε, αναρωτιούνται! Γιατί αν δεν τα μάθατε, ο αντιπρόεδρος και «υπουργός» Εξωτερικών της χώρας, «υπουργός» μιας κοινωνίας καθημαγμένης, έτρεξε ασθμαίνοντας στη Νέα Υόρκη για να βγάλει τη δική του φωτογραφία με τον Αμερικανό πρόεδρο και με την ευκαιρία, να μοιραστεί για λίγο το απύθμενο θράσος του με τους ομογενείς της Αμερικής.
Είναι η μόνη φανερή διέξοδος και γι’ αυτούς που δεν εμπιστεύονται τους καμμένους (με δύο «μι» κύριε διορθωτά) Έλληνες κι επί πλέον σιχαίνονται χειρότερα κι από τις αμαρτίες του, τους «αριστερούς», για τους δικούς του λόγους ο καθένας.
Ασφαλώς, βέβαια, δεν μπορούμε να φανταστούμε ή να προβλέψουμε ποια θα είναι η εξέλιξη των γεγονότων και τι αντίκτυπο θα έχει η πρωτοφανής σύλληψη εκλεγμένων «πολιτικών» προσώπων. Έστω και εντός εισαγωγικών αν τη βάλομε τη λέξη για να είμαστε και politically correct (sic), δεν πρέπει, πάντως, να ξεχνάμε ότι είναι κι αυτοί αιρετοί εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού, αυτοί οι σαρδανάπαλοι, οι μισθοδοτούμενοι από μυστικές υπηρεσίες και άλλες άγνωστε πηγές, ναι, αυτοί και τέτοιοι κουμπουροφόροι είναι, αλλά είναι επίσης και ψηφισμένοι, αιρετοί.
Γιατί στο κάτω-κάτω, υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας –ίσως όχι οι εξυπνότεροι από μας ούτε οι πιο καλά σπουδαγμένοι, αυτοί που τους έχει ξεράσει το σύστημα στους υπονόμους του, αυτοί που είναι ευλόγως θυμωμένοι και δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η αγέλη «τιμωρών» στην πραγματικότητα ήταν πάντα το μακρύ χέρι του συστήματος.
Η προφανέστερη απόδειξη ότι οι Αυγουλοκέφαλοι τιμωροί είναι μέρος του σαθρού πολιτικού συστήματος, είναι το γεγονός ότι μπλόκαραν τη διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου για τη χαριστική παραχώρηση της Αγροτικής Τράπεζας. Αυτοί οι ίδιοι αστείοι τύποι είναι που δηλώνουν "αντισυστημικοί" και στο πολιτικό τους πρόγραμμα σημειώνουν ότι η Αγροτική Τράπεζα θα έπρεπε να είναι 100% κρατική! Ίσως, για αντάλλαγμα, που κάνανε τα στραβά μάτια μέσα στη Βουλή για να περαιωθεί μια από τις πρώτες και περισσότερο εγκληματικές πράξεις της κυβέρνησης των Ολετήρων, ίσως, για ανταμοιβή, λέμε τώρα χαριτολογώντας, να προσέλαβε τα επίλεκτα ρεμάλια με τα μαύρα, στην εταιρία φύλαξης της μεγάλης πια τράπεζας του ή του σπιτιού του, ο ύποπτος τραπεζίτης.
Αλλά δεν μπορούμε να έχομε την απαίτηση να τα καταλαβαίνει ο καθένας αυτά τα πράγματα εύκολα. Είπαμε, υπάρχουν κι οι απλοί άνθρωποι που σκέφτονται απλά κι έχουν χάσει τις δουλειές τους, που πεινάνε τα παιδιά τους, που γκρινιάζουν οι γυναίκες τους κι αυτοί βλέπουν γύρω τους το πάρτι να συνεχίζεται απρόσκοπτο. Βλέπουν να τρώγονται λεφτά σε διαφημιστικές εκστρατείες για την «Πρόληψη της Πολυφαρμακίας» κι αυτοί ξέρουν ότι οι ίδιοι θα πρέπει να τα πληρώνουν τα φάρμακα του παιδιού τους, αχρείαστα να ΄ναι, γιατί έχει λήξει η ασφάλεια, άλλος ένα, άλλος δυο χρόνια στην ανεργία.
Ακούνε όλοι αυτοί τις τελευταίες μέρες, 45 λεπτά κάθε βράδυ, από το δελτίο τρομοκράτησης των οκτώ της Τηλεδημοκρατίας μας, τους Ξεφτεντέρηδες να του πιπιλίζουνε τα μυαλά -τώρα που το θυμήθηκαν- για την εγκληματική οργάνωση. Και τα υπόλοιπα φονικά βρε θεομπαίχτες, ρωτάνε χωρίς να παίρνουν απάντηση. Πόσους βρε, δεν έχετε σπρώξει από τις ταράτσες με τις αποφάσεις σας, σε πόσους δεν αλείψατε εσείς οι ίδιοι με τις υπογραφές σας, το σαπούνι στο σχοινί για να γλιστράει καλύτερα η θηλιά στους λαιμούς των κρεμασμένων? Δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος για πάρει ανάποδες στροφές, θέλει?
Ο χρόνος, σε συνδυασμό με την βροχή των νέων πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και των συνοδών μέτρων που οσονούπω θα ακολουθήσουν τις αστοχίες του προγράμματος «διάσωσης», θα δείξει καθαρότερα ποια θα είναι η συμπεριφορά των ψηφοφόρων μετά κι από αυτές τις συλλήψεις. Αλλά, βέβαια, αυτό δεν μπορούν να το πουν οι μειωμένης αξιοπιστίας δημο(σ)κόποι, μπορεί να το πει μόνο η κάλπη.
Το βέβαιο είναι ότι αυτός ο πάταγος των συλλήψεων, θα καλύψει επαρκώς τις λεγόμενες διαπραγματεύσεις του οικονομικού διευθυντή της κυβέρνησης των Ολετήρων με τους εκπρόσωπους των δανειστών, προκειμένου να συνεχιστεί η ανακύκλωση των ειδεχθών δανείων. Τι διαπραγματεύσεις, δηλαδή. Κοιτάνε τα νούμερα κι ό,τι λείπει για την καταβολή της επόμενης δόσης, το κόβουν από τα σχολεία ή πολλαπλασιάζουν τις τιμές των εισιτηρίων στα δημόσια νοσοκομεία, που έχουν χτιστεί και λειτουργούν, όσο λειτουργούν, με τους φόρους μας.
Ακόμα βεβαιότερο είναι ότι, για κάποιους, ο εγκλεισμός των πρωτοπαλίκαρων του παρακράτους στη φυλακή, ασφαλώς παραπέμπει ευθέως στην αγαπημένη λαϊκή ρήση που λέει ότι «της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες» και στα μάτια τους ασφαλώς δεν αποτελεί αυτή η οπερετική σύλληψη, παρά μόνο παράσημο ανδρείας και αυταπάρνησης στο πέτο του καθενός από τους συλληφθέντες.
Ο υπουργός προστασίας του πωλητή θα προσέφερε περισσότερες υπηρεσίες στον λαό της Κέρκυρας που τον ανέδειξε στη θέση που βρίσκεται, αν πρώτα απ' όλα, διέταζε τη σύλληψη του εαυτού του και των υπόλοιπων μελών του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης των Ολετήρων. Αυτή η κυβέρνηση, μάλιστα∙ ναι, αυτή είναι η υπ’ αριθμόν ένα εγκληματική οργάνωση. Όλες οι υπόλοιπες συμμορίες, έπονται…
Υ.Γ. Από την άλλη μεριά, λοιδορούνται και εγκαλούνται ότι, δήθεν, δίνουν άλλοθι αθωότητας στα ρεμάλια με τα μαύρα, αυτοί που τολμούν να αναρωτηθούν δημοσίως το προφανές: ποιος, τελικά, ωφελείται από όλη αυτή την αναμπουμπούλα? Αλλά ας μην ασχοληθούμε περισσότερο με αυτούς που στέκονται δυναμικά «απέναντι» στους Αυγουλοκέφαλους, αυτούς που είναι πρόθυμοι να πέσουν στη φωτιά του αντιφασιστικού αγώνα, έτοιμοι να επιβεβαιώσουν στην πράξη τη θεωρία των δύο άκρων. Ένα είναι βέβαιο και το έχω ξαναγράψει: δεν πρόκειται να ανακοπεί το ρεύμα του νεοφασισμού στην Ελλάδα όσο κυβερνούν οι Ολετήρες κι όσο η Ροζ Αριστερά, παρά τη μετακίνησή της προς το κέντρο για να καλύψει το πολιτικό κενό, αδυνατεί να καταθέσει ένα συνολικό και βιώσιμο σχέδιο ανασυγκρότησης.
Το κολάζ είναι από την ΟΚΤΑΝΑ
Alexandros Raskolnick
0 Σχόλια