Τις περισσότερες φορές οι οπαδοί, οι φίλοι, οι ψηφοφόροι των κομμάτων δείχνουν να αγνοούν αυτό το γεγονός, αλλά τούτο δεν επηρεάζει την πραγματικότητα. Μόλις το κοινό αποσύρει την εμπιστοσύνη και τη στήριξή του από κάποιον πολιτικό οργανισμό, αυτός εξαϋλώνεται. Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ της παρακμής, της ήσσονος προσπάθειας, της αναξιοκρατίας, της τριτοκοσμικής αισθητικής και της ανοχής στη διαφθορά παρέμεινε στα πράγματα, μέχρι που αποφάσισε την καταστροφή της πατρίδας να την κάνει απροκάλυπτα. Μόλις υπεγράφη το Μνημόνιο, η πολιτική φούσκα έσκασε και τα θηριώδη ποσοστά των σοσιαλιστών έγιναν μονοψήφια.
Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας είναι οπαδοί της παράδοσης. Το τρίπτυχο «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» δεν τους βρίσκει μόνο σύμφωνους αλλά, όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη Ιστορία, ενεργά συστρατευμένους σε αγώνες υπέρ των πυλώνων του Γένους. Η μάχη για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες και οι λαοσυνάξεις της Εκκλησίας είναι δύο τρανταχτά παραδείγματα των προαναφερθέντων.
Οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας, κατά κύριο λόγο, τοποθετούν εαυτόν περισσότερο στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος, παρά στην Αριστερά ή στο Κέντρο. Παρά ταύτα, και λόγω της ανασφάλειας και της αδυναμίας των ηγετικών στελεχών να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, επισήμως προτιμάται ο όρος «Κεντροδεξιά». Οι πνευματικά ατροφικοί πολιτικοί, που αγνοούν ή ακόμη και περιφρονούν την ιστορία της παράταξης που κράτησε όρθια την Ελλάδα, δεν συμπαθούν τον όρο «Δεξιά» και προσπαθούν να τον κρύψουν, κάνοντάς τον ένα «συμπλήρωμα», μια προσθήκη της λέξεως «Κέντρο» - λες και το Κέντρο έχει να επιδείξει έργο άξιο λόγου για την πατρίδα.
Ωστόσο, η ιδεολογική υποχώρηση του κόμματος είναι τόσο άτακτη, ώστε ακόμη και η χρήση της λέξεως «Κεντροδεξιά» είναι ανακριβής. Η Νέα Δημοκρατία το τελευταίο διάστημα δεν είναι δεξιά. Κέντρο διαθέτει, αλλά δεξιά όχι. Στη λεγόμενη «κοινωνική ατζέντα» δεν διαφέρει από τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας και της νεοταξικής Αριστεράς. Γάμοι ομοφυλοφίλων, λαθρομετανάστευση, υιοθεσίες από ομόφυλα ζευγάρια, επέκταση του Ισλάμ στην Ελλάδα και την Ευρώπη, τζαμί στο Βοτανικό και σε μια σειρά από συναφή ζητήματα, η Νέα Δημοκρατία είτε επιλέγει την αιδήμονα σιωπή είτε ψελλίζει πολιτικές διαφωνίες «επί τεχνικών» πάντα ζητημάτων και όχι επί της ουσίας. Τώρα με την ευκαιρία του συνεδρίου του κόμματος πρέπει να διευκρινιστούν αυτά τα θέματα. Να συζητηθούν ανοιχτά, απροκατάληπτα. Κεντροδεξιά δίχως Δεξιά δεν γίνεται. Κι αν γίνει, θα περάσει στο ράφι με τα αζήτητα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια