Τραμπ: Ο πιο ειλικρινής των ξένων νταβατζήδων

Τελικά, ο Τσίπρας ανακάλυψε -αν και του πήρε λίγο χρόνο- ότι ο Τραμπ δεν είναι ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άνθρωπο


Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης

Και μαζί του το ανακάλυψαν και τα περισσότερα ελληνικά media, που είχαν σπεύσει να υιοθετήσουν κατά γράμμα τη «γραμμή» των συστημικών επικριτών του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Ο Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται να «γοήτευσε» τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του, αν κρίνουμε από τις διαρροές που έγιναν. Μας τον παρουσίασαν απλό και προσιτό (παρά την περί του αντιθέτου εντύπωση που υπήρχε) και σχεδόν... ιδεαλιστή. Αλλωστε, δημοσίως ο Ελληνας πρωθυπουργός τον εκθείασε αναφέροντάς τον «πρόεδρο του καλού»!

Η κωλοτούμπα Τσίπρα δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που συνέβη με τα μέσα ενημέρωσης. Σε τελική ανάλυση, ο άνθρωπος δεν είχε πει και κάτι ιδιαίτερα κραυγαλέο, άρα μπορούσε να το «μαζέψει». Φυσικά, αν είχε μεγαλύτερη πείρα ή σωστότερες συμβουλές από τους συνεργάτες του, θα προνοούσε και δεν θα βιαζόταν να εκφέρει κρίσεις που αργότερα μπορεί να τον έφερναν σε δύσκολη θέση.

Η πονηρή Μέρκελ, παρότι στο παρασκήνιο έκανε τα πάντα για να υποτιμήσει τον Τραμπ, προεκλογικά ποτέ δεν τον επέκρινε δημοσίως. Ο Αλέξης όμως την πάτησε, παρασυρμένος προφανώς από το εικονικό κλίμα θριάμβου της Χίλαρι, που καλλιεργήθηκε συστηματικά. Μακάρι το πάθημα να του γίνει μάθημα και να μην παρασύρεται σε άσκοπα σχόλια για ξένους δυνάμει προέδρους - πόσο μάλλον για τόσο ισχυρές χώρες. Ας καταλάβει ότι είναι πια πρωθυπουργός και όχι αρχηγός μικρού κόμματος που μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει χωρίς να το ζυγίσει.

Αν ο Τσίπρας κατάφερε να τα «μπαλώσει» στον Τραμπ, θα φανεί στο μέλλον. Αυτοί που σίγουρα εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα από την κωλοτούμπα ήταν όσοι παρουσίαζαν τον Αμερικανό πρόεδρο ανίκανο, επικίνδυνο και φασίστα και τις τελευταίες μέρες σχεδόν τον αποθεώνουν. Από τα πύρινα πρωτοσέλιδα και τα σκίτσα της γελοιοποίησης περάσαμε σε διθυράμβους για τον ρόλο των ΗΠΑ, για τις «κοινές αξίες» των δύο λαών και για τις υποσχέσεις του Αμερικανού προέδρου. Τι έγινε, ξαφνικά ο Τραμπ έπαψε να είναι αναξιόπιστος και αφερέγγυος, όπως μας έλεγαν; Εγινε... έντιμος επειδή καλοδέχτηκε τον Τσίπρα;

Η αλήθεια -όπως πάντα- βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο Τραμπ ασφαλώς και δεν είναι το αντιδημοκρατικό τέρας που παρουσίασαν στην πλειονότητά τους οι Ελληνες δημοσιογράφοι προεκλογικά (μοναδική εξαίρεση ήταν πάλι η «δημοκρατία»), όμως σίγουρα είναι ιδιόρρυθμος, διαφορετικός και απρόβλεπτος. Ο πληθωρικός χαρακτήρας του πολλές φορές τον εκθέτει και τον οδηγεί σε γκάφες, όμως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό! Καλύτερα ένας αυθόρμητος και αυθεντικός (με τα μειονεκτήματά του) πολιτικός από έναν «επαγγελματία».

Ο Τραμπ διαφέρει ακριβώς επειδή δεν είναι πολιτικός, αλλά λειτουργεί ακόμα ως businessman. Στον Τσίπρα είπε: «Μου δίνεις και σου δίνω». Εντιμα και ξεκάθαρα, όπως γίνονται οι δουλειές. Ολοι οι «επαγγελματίες» πολιτικοί μάς λένε μέχρι σήμερα «δώσε μου και βλέπουμε...» και μάλιστα φρόντιζαν αυτός ο έμμεσος εκβιασμός (ή, καλύτερα, το νταβατζιλίκι κάθε ισχυρής χώρας) να μένει στο παρασκήνιο.

Οι Γερμανοί δεν κάνουν τα ίδια με τις μπίζνες που θέλουν στην Ελλάδα; Οι «φίλοι» Ρώσοι δεν «πουλάνε» τη δήθεν στήριξή τους απαιτώντας ενεργειακά deals και, φυσικά, κάπως έτσι δεν μας «αγάπησαν» ξαφνικά οι Γάλλοι, αφού πρώτα υποσχεθήκαμε ότι θα αγοράσουμε τα αεροπλάνα τους;
Δυστυχώς οι μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα, πρέπει να πληρώνουν το τίμημα της «φιλίας» των ισχυρών. Κυρίως όμως να διαλέγουν τη σωστή στιγμή τον σωστό «πάτρωνα»...

Προτιμώ, λοιπόν, τον Τραμπ με τα ξεπλυμμένα ξανθά μαλλιά, που δημόσια ξεκαθαρίζει πως θέλει να κάνει δουλειές μαζί μας, από έναν εκβιαστή με καλούς τρόπους, λαμπερή χωρίστρα και πλατύ χαμόγελο. Τουλάχιστον με αυτόν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε κερδισμένοι.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια