Φέτος ο Αλέξης Τσίπρας περνά το πρώτο ήρεμο καλοκαίρι από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Πρόπερσι προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα του Βαρουφάκη και υπέγραφε νέο Μνημόνιο με τους δανειστές (έπειτα από τις δραματικές διαπραγματεύσεις που κανείς δεν ξεχνά), ενώ πέρυσι έτρεχε και δεν έφτανε για να αντιμετωπίσει τη γνωστή οικονομική ασφυξία και τις συνέπειες του πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Ο κ. Τσίπρας, έχοντας λάβει τα μέτρα που ζήτησαν οι δανειστές (και μαζί και τη σωτήρια δόση), πήρε την οικογένειά του και πήγε να ξεκουραστεί. Ως εδώ καλά! Ομως μάλλον το... παράκανε ή παρασύρθηκε από τη ραθυμία των ημερών, με αποτέλεσμα να υποπέσει σε σοβαρά σφάλματα, στα οποία δεν μας είχε συνηθίσει έως τώρα.
Το βασικό πλεονέκτημα του κ. Τσίπρα έναντι των πολιτικών αντιπάλων του ήταν πως, παρότι έφτασε στην κορυφή της εξουσίας, εξακολουθούσε να είναι απλός και ανθρώπινος. Επιανε τον σφυγμό του μέσου πολίτη και δεν έδινε την εντύπωση ενός πρωθυπουργού που ζούσε σε γυάλα. Προχθές η αφ’ υψηλού εμφάνισή του στα καμένα μόνο τέτοια δεν ήταν.
Ο Τσίπρας, όπως τον ξέραμε έως τώρα, θα πήγαινε στην πρώτη γραμμή της φωτιάς με σηκωμένα τα μανίκια και δεν θα εμφανιζόταν ατσαλάκωτος στο ελικόπτερο λες και κάνει βόλτα. Επίσης, δεν θα μοίραζε χαμόγελα σαν να μη συμβαίνει τίποτα... Τρίτον, δεν θα έσπευδε να κάνει εκτίμηση της καταστροφής τόσο νωρίς, κάτι που αποδείχτηκε μεγάλη γκάφα, αφού σε λιγότερο από 24 ώρες τον διέψευσε το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Τέταρτον, δεν θα δήλωνε «είναι καλύτερη η κατάσταση σε σχέση με το παρελθόν».
Ποτέ μια καταστροφή δεν μπορεί να είναι... καλύτερη έναντι κάποιας άλλης. Πέμπτον, δεν θα έσπευδε να κάνει σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου για τα μάτια του κόσμου και, έκτον (και σπουδαιότερο), δεν θα έδειχνε τέτοια αγωνία να επιστρέψει στις παραλίες, σε βαθμό που να επιστρατεύσει (ξανά) ελικόπτερο για την πιο γρήγορη αναχώρησή του.
Σε τέτοιες συμπεριφορές και γκάφες μάς είχε συνηθίσει ο Γιώργος Παπανδρέου, όμως εκείνος είχε το ακαταλόγιστο. Μήπως τελικά αυτός που εμφανίστηκε προχθές ήταν ένας... άλλος Τσίπρας και όχι ο πραγματικός; Μήπως ο αληθινός Αλέξης ξεχάστηκε στην ξαπλώστρα;
Εκτός κι αν ισχύει κάτι άλλο. Ο πρωθυπουργός να «χτυπήθηκε» από τον γνωστό «ιό» που σιγά σιγά πλήττει όλους τους κατέχοντες εξουσία, που κάποια στιγμή, παρασυρμένοι από τον μικρόκοσμο που τους περιβάλλει, χάνουν την αίσθηση των πραγμάτων και το μέτρο. Αλλωστε τα δυόμισι χρόνια στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι και λίγα. Ο χρόνος θα δείξει αν ο κ. Τσίπρας άρχισε να μεταλλάσσεται ή αν απλώς παραχαλάρωσε από το φετινό (μακρύ) καλοκαίρι του. Πάντως τα σημάδια είναι άκρως ανησυχητικά!
Ως προς την ουσία της υπόθεσης των μεγάλων πυρκαγιών των τελευταίων ημερών, αποδείχτηκε ότι στην εποχή των Μνημονίων τα πάντα εξαρτώνται από το φιλότιμο και την αυταπάρνηση των Ελλήνων. Οι πυροσβέστες (λιγότεροι από το παρελθόν) έδωσαν τη μάχη τους χωρίς να λογαριάζουν τίποτα (ούτε τα 800 ευρώ που παίρνουν τον μήνα) και μας έσωσαν. Τα εναέρια μέσα ήταν ελάχιστα, αφού δεν έχουν αγοραστεί καινούργια, ενώ τα περισσότερα παλιά είναι καθηλωμένα λόγω βλαβών και έλλειψης ανταλλακτικών.
Η υπεράνθρωπη προσπάθεια ήταν λοιπόν αυτή που μας έσωσε. Οπως αυτές που κάνουν οι γιατροί στα χειρουργεία με τις σοβαρές ελλείψεις ή οι αστυνομικοί που πληρώνουν από την τσέπη τους τα αλεξίσφαιρα γιλέκα. Ας μην ψάχνουμε λοιπόν επί Μνημονίων «πού είναι το κράτος». Το κράτος είναι σε κατάσταση αποσύνθεσης και τα μέσα που διαθέτει είναι πλέον ελάχιστα. Ας το πάρουμε απόφαση. Την κρατική μηχανή και τις βασικές δομές της χώρας τις κρατά ακόμα όρθιες η αυταπάρνηση των ηρώων που ζουν δίπλα μας, αλλά δεν τους γνωρίζουμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια