Οι τρομοκρατικοί δράκοι, ο Παπαδήμος και το PSI

Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης

Δεν υπάρχει τρομοκρατικό χτύπημα που να έχει εξήγηση ή λογική. Οποιος προσπαθεί να σκοτώσει με τέτοιο άνανδρο τρόπο είναι προφανές ότι δεν είναι καλά στα μυαλά του. Επίσης, είναι δεδομένο ότι ενέργειες όπως αυτή εναντίον του Λουκά Παπαδήμου είναι καταδικαστέες.

Αλλο ζήτημα, όμως, η ανθρώπινη συμπάθεια για ένα θύμα τρομοκρατικής επίθεσης και άλλο η προσπάθεια «αγιοποίησής» του. Ο Παπαδήμος δεν είναι ένα άγνωστο πρόσωπο στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Επομένως ο καταιγισμός των δηλώσεων για τη «σπουδαία προσφορά του στην πατρίδα», αν δεν εκπορεύεται από τη φόρτιση λόγω του τραυματισμού του, είναι μια προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων.

Για παράδειγμα, ο Βασίλης Λεβέντης χθες έξω από τον Ευαγγελισμό το μόνο που δεν ζήτησε είναι να στηθεί ανδριάντας του Παπαδήμου και να τον προσκυνούν οι Ελληνες κάθε πρωί. Αντίστοιχες δηλώσεις (αλλά σε πιο σοβαρό τόνο) έκαναν οι δύο άνθρωποι που ταυτίστηκαν μαζί του σε όλες τις στρατηγικές επιλογές: Ο Κώστας Σημίτης και ο Γιάννης Στουρνάρας. Βεβαίως, αυτοί είναι λογικό να προσπαθούν να προωθήσουν την εικόνα του «πετυχημένου» Παπαδήμου, αφού πρόκειται για μέλος της δικής τους ομάδας. Αυτής που υπηρέτησε και υπηρετεί τις αγορές, την κυριαρχία των τραπεζών και τα μεγάλα συμφέροντα. Οι περισσότεροι Ελληνες, βέβαια, έχουν αντιληφθεί τη ζημιά που προκάλεσε η περίοδος Σημίτη και γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι ανέλαβαν στη συνέχεια να διατηρήσουν το καθεστώς που είχε δημιουργηθεί.

Πέραν όμως όλων αυτών, ο Παπαδήμος θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός του καταστροφικού PSI, που παρουσιάστηκε στον ελληνικό λαό ως εθνική επιτυχία, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν η ταφόπλακά του. Ειδικα όσον αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία. Ας μην προσπαθούν λοιπόν διάφοροι... Λεβέντες να ξαναγράψουν την ιστορία εκμεταλλευόμενοι ένα απόλυτα καταδικαστέο γεγονός.

Από την άλλη, βέβαια, και οι ίδιοι οι τρομοκράτες (ή αυτοί που παριστάνουν τους τρομοκράτες) εξυπηρετούν ουσιαστικά το ίδιο σχέδιο «αγιοποίησης». Τέτοιες εγκληματικές πρακτικές δεν έχουν θέση στην Ελλάδα και ο μέσος πολίτης, όση οργή και αν νιώθει, ποτέ δεν πρόκειται να τις επικροτήσει. Αρα το παραμύθι της εκπροσώπησης της «λαϊκής αγανάκτησης» δεν έχει δράκο. Αλλη είναι η πραγματική ατζέντα που έχει η νεοτρομοκρατία στη χώρα μας και, περιέργως, αυτή ταυτίζεται με ισχυρά συμφέροντα... Μήπως και η 17Ν δεν αποδείχθηκε ότι είχε συγκεκριμένη στόχευση και κάλυπτε τις πραγματικές προθέσεις της με τη δήθεν ιδεολογία, που όμως ήταν στάχτη στα μάτια; Εν ολίγοις, ποιος έχει πραγματικό συμφέρον από την αναβίωση της τρομοκρατίας τέτοιου τύπου (με χτυπήματα κατά πολιτικών) και μάλιστα την πλέον κρίσιμη στιγμή για τη χώρα; Πάντως, ο λαός σίγουρα όχι. Ούτε οι πραγματικοί ιδεολόγοι που ξέρουν να δίνουν μάχες με πολιτισμένο και ουσιαστικό τρόπο. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να βρίσκονται πίσω από όλα αυτά λίγοι ανόητοι, που απλώς θέλουν να κάνουν ντόρο, χωρίς να αντιλαμβάνονται τη ζημιά που προκαλούν.

Ομως είναι απίθανο να λειτουργούν μόνοι τους. Και οι αδελφοί Ξηροί άλλωστε δεν υπήρξαν... τέρατα ευφυΐας ούτε είχαν κανένα πολιτικό βάθος. Τρεις τυχαίοι τύποι ήταν που βρήκαν νόημα στη ζωή τους δολοφονώντας άνανδρα, ακολουθώντας εντολές «άλλων». Τέλος, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι, όπως έχει αποδειχθεί, η νέα γενιά των τρομοκρατών έχει σχέσεις και συνεργασία με ποινικούς κρατουμένους. Αρα δεν υπάρχει κανένα ιδεολογικό κίνητρο, απλώς εκτελούνται συγκεκριμένα «συμβόλαια».

Οι βαρύγδουπες χθεσινές δηλώσεις περί «πλήγματος στη δημοκρατία» και άλλα παρόμοια τετριμμένα μάλλον οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση. Οι νέοι τρομοκράτες είναι κοινοί εγκληματίες και καμία δημοκρατία δεν κινδυνεύει από αυτούς.
Οπως φυσικά και ο Παπαδήμος επ’ ουδενί δεν είναι «ήρωας της δημοκρατίας», όπως ορισμένοι από χθες θέλουν να τον παρουσιάσουν. Πρωθυπουργός του PSI ήταν! Και αυτό δεν μπορεί να ξεχαστεί, όση συμπάθεια κι αν προκαλεί η άνανδρη επίθεση που δέχτηκε.


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια