Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου όμως έχει μεταμορφώσει στην κυριολεξία τις κύριες στρατηγικές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία αποσκοπεί στη βελτίωση της πολιτικής και στο μέλλον και της στρατιωτικής επιρροής της στα Βαλκάνια.
Η έλλειψη μιας συνεκτικής και σταθερής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η έλλειψη σαφών στόχων για τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, ανοίγει νέες ευκαιρίες για την Τουρκία του προέδρου Ερντογάν.
Χρησιμοποιώντας την αποκαλούμενη ήπια δύναμη της, η Τουρκία έχει δημιουργήσει ένα αποτελεσματικό δίκτυο μουσουλμανικών ιδρυμάτων σε ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων, επικεντρώνοντας στη θρησκεία, τον πολιτισμό και την ιστορία.
Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, το κίνημα Hizmet, οι πράκτορες που αλωνίζουν τα Βαλκάνια , το υπάρχων δίκτυο του Ιμάμη Fethullah Gülen έχουν ακμάσει θεαματικά στα Βαλκάνια και σήμερα αποτελούν ένα τεράστιο δίκτυο από ΜΚΟ και θρησκευτικά κέντρα.
Χρησιμοποιώντας μια συναισθηματική ερμηνεία της κοινής ιστορίας, η Τουρκία έχει αποκτήσει μια άκρως σημαντική επιρροή μεταξύ των μουσουλμανικών κοινοτήτων σε χώρες όπως η Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο , η Αλβανία αλλά και σε μειονότητες σε Ελλάδα και Βουλγαρία όχι τόσο όσο σε άλλες χώρες.
Ο δημόσιος λόγος της κυβέρνησης της Άγκυρας που ευνοεί τη μουσουλμανική κοινότητα, έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας περιορισμός που η ίδια επιβάλλει για την κατάληψη πρόσβασης σε μεγαλύτερη περιοχή επιρροής στα Βαλκάνια που τα θεωρεί προνομιακό χώρο δράσης .
Επιπλέον, μια πολλά υποσχόμενη οικονομική ώθηση για την περιοχή απέτυχε. Η ισχυρή οικονομική ανάπτυξη που γνώρισε η Τουρκία στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η οποία επέτρεψε περισσότερες δεσμεύσεις στην περιοχή, πρώτα απ “όλα, δεν την βοηθήσει να ξεπεράσει τις οικονομικές ευκαιρίες που προσφέρει σε καλύτερο ποσοστό η ΕΕ.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία και ο αυξανόμενος αυταρχισμός και εθνικισμός έχει μετατρέψει την Τουρκία σε ένα λιγότερο επιθυμητό μοντέλο που δύναται να επιβιώσει στο μέλλον.
Από την άλλη πλευρά το σημερινό τουρκικό καθεστώς θα μπορούσε να είναι ελκυστικό για τους ηγέτες των δυτικών Βαλκανίων που συνδέουν τον εαυτό τους με άκρως αντιδημοκρατικές πρακτικές.
Με ένα αδύναμο από οικονομικές προοπτικές πολιτικό σύστημα στα Βαλκάνια , υπάρχει μεγάλη ανάγκη για προσέγγιση από την ΕΕ στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων, πολλές από τις οποίες έχουν ήδη πέσει στα χέρια των Τούρκων.
Η Τουρκική «πολιτιστική και θρησκευτική επίθεση» έχει ήδη όμως επεκταθεί σε μεγάλο μέρος των Βαλκανίων.
Η Τουρκία πραγματοποιεί μια επιδέξια διπλωματική πολιτική μεσολαβώντας μεταξύ πρώην εχθρών στα Βαλκάνια, επιθυμώντας διακαώς να εμφανιστεί ως ο κυρίαρχος «άρχοντας» της περιοχής. Και αυτή ακριβώς η αυξανόμενη παρουσία έχει δώσει στην Τουρκία ένα διευρυμένο πεδίο επιρροής της στην Ευρώπη, σε μια εποχή όπου οι προοπτικές της χώρας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνονται εξαιρετικά αμφίβολες.
Η Άγκυρα με «όπλο» το Ισλάμ όπως ακριβώς και πριν 5 αιώνες , επιχειρεί να αλώσει τα Βαλκάνια εκ των έσω , και στην συνέχεια λόγω της στρατιωτικής υποβάθμισης των βαλκανικών χωρών να επιχειρήσει και εισβολή, εμφανίζοντας τον εαυτό της ως περιφερειακή δύναμη αρχικά στο ΝΑΤΟ.
Στην συνέχεια όμως θα αποστασιοποιηθεί θέλοντας να αναβιώσει την αυτοκρατορία του Σουλεϊμάν.
Πως θα το επιτύχει αυτό; Εφόσον «σκάσει» το θέμα της Βοσνίας με την παρουσία χιλιάδων ισλαμιστών μαχητών και ταυτόχρονα «εκραγεί» ο ο αλβανικός εθνικισμός που «σιγοβράζει» εδώ και καιρό όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά από ένα αφηνιασμένο Ερντογάν , ο οποίος είναι έτοιμος για όλα αυτό το διάστημα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια