Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ ενώπιον αποφάσεων!

Γράφει ο Αλέξανδρος Τάρκας

Η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ θα επιβεβαιώσουν και θα θέσουν νέους στόχους στην πολιτική, οικονομική και αμυντική συνεργασία τους με μια νέα σύνοδο κορυφής (πιθανότατα τον Δεκέμβριο), αποδεικνύοντας ότι η τριμερής επικοινωνία έχει στέρεα θεμέλια και δεν επηρεάζεται από τις -έξυπνες και πιεστικές- πρωτοβουλίες του Τούρκου προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν.

Στα 26 χρόνια από την καθιέρωση πλήρων διπλωματικών σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ και στα έξι χρόνια από τη δρομολόγηση συγκεκριμένων διαδικασιών συνεργασίας, έχει επιτευχθεί σημαντική πρόοδος. Εντυπωσιακά είναι τα βήματα στον αμυντικό τομέα, καθώς οι -γενικού χαρακτήρα- μεγάλες ασκήσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο έχουν πλέον συμπληρωθεί από πιο εξειδικευμένα διμερή προγράμματα. Η προ μηνός άσκηση «White and Blue Sky 2016», μεταξύ της ελληνικής Αεροπορίας Στρατού και της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας (με ελικόπτερα Sikorsky CH-53 και S-70, και με αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου Beechcraft Super King), φέρεται ότι έχει ξεπεράσει κατά πολύ το επίπεδο ανάλογων γυμνασίων της Ατλαντικής Συμμαχίας. Επίσης, η προχθεσινή συνάντηση μεταξύ εταιριών του αμυντικού κλάδου των δύο χωρών, στην Αθήνα, αποτελεί μια καλή αρχή, έστω κι αν η οικονομική κρίση σημαίνει ότι δεν μπορεί να αξιοποιηθεί κάποιο εγχώριο εξοπλιστικό πρόγραμμα, αλλά πρέπει να δοθεί έμφαση στις εξαγωγές προς τρίτες χώρες.

Παράλληλα, ιδιαίτερα σημαντική (και, ασφαλώς, χωρίς την ανάγκη δημοσιότητας) είναι η συνεργασία κατά της τρομοκρατίας, τόσο διμερώς όσο και μέσω της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στο πλαίσιο πρόσφατων -περί τα μέσα Σεπτεμβρίου- επαφών της Κομισιόν, της Europol και της Frontex με αρμόδια αντιπροσωπία του Ισραήλ, εντοπίστηκαν οι κοινοί κίνδυνοι και οι κοινές επιδιώξεις, με έμφαση στην προστασία της πολιτικής αεροπορίας και στο μπλοκάρισμα του «ξεπλύματος κεφαλαίων», το οποίο, μεταξύ άλλων, καταλήγει και στη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας.

Ωστόσο, πολλά θα κριθούν στο ενεργειακό πεδίο, όπου τα διλήμματα για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου είναι πολλά. Οι προ εβδομάδος ανακοινώσεις, στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα, για τον υποθαλάσσιο αγωγό East Med (Ισραήλ, Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία) είναι πολύ καλές για να αποδειχθούν αληθινές. Οι αγαθές προθέσεις δεν λύνουν τα τεχνικά προβλήματα, ούτε μειώνουν τις αδιανόητες χιλιομετρικές αποστάσεις (650 χλμ. Κύπρος - Κρήτη και 400 χλμ. Κρήτη - Πελοπόννησος). Οπως και η χρηματοδότηση από την Ε.Ε. για μελέτες σκοπιμότητας - βιωσιμότητας, δεν προδικάζει τη συνέχιση παροχής κονδυλίων για την εκτέλεση του έργου. Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο εύκολα και η πρόοδος τόσο ταχεία.

Αντίθετα, εν όψει της τριμερής συνόδου και των διαβουλεύσεων το 2017, σημασία έχει το ξεκαθάρισμα προθέσεων του Προέδρου Ν. Αναστασιάδη και των πρωθυπουργών Αλ. Τσίπρα και Μπ. Νετανιάχου ως προς τα σχέδια αγωγών προς Κύπρο και (μετά) προς Τουρκία, ώστε το φυσικό αέριο να εισέλθει στο χερσαίο δίκτυο προς την Ευρώπη. Η ισραηλινή πλευρά είχε προειδοποιήσει την Αθήνα, από τα τέλη του 2015, ότι είναι υπέρ του αγωγού προς Τουρκία, υπό την προϋπόθεση επανάληψης των συνεννοήσεων με την Αγκυρα (όπως συμβαίνει από το καλοκαίρι του 2016) και προόδου στο Κυπριακό. Η έννοια της «προόδου» είναι, ασφαλώς, πολύ διαφορετική από εκείνη της «επίλυσης» του θέματος της Μεγαλονήσου, οπότε το πρόβλημα μετατίθεται στην Αθήνα και τη Λευκωσία: με δεδομένες τις διεθνείς πιέσεις (και με το σκεπτικό ότι η λύση θα επιδράσει καταλυτικά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής) θα δώσουν προτεραιότητα στον ενεργειακό σχεδιασμό ή στη βιώσιμη λύση, με κατάργηση των εγγυήσεων και αποχώρηση όλων των στρατευμάτων;

* Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του περιοδικού «Αμυνα & Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιριών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη


** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια