Ελευθερία ή θάνατος

Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος, 
Συγγραφέας
Οι κύκλοι της μνήμης και της Ιστορίας γίνονται κρίκοι της αλυσίδας ενός πολιτισμού οικουμενικού, όπου πάντων χρημάτων μέτρον είναι ο άνθρωπος. Οι κύκλοι των Πανελλήνων γίνονται τραγούδι και χοροί όπου μέσα τους εξακτινώνονται το Ολυμπιακό πνεύμα της ευγενούς άμιλλας και της ειρήνης.

Σ' αυτή την πατρίδα που η γλώσσα της και ο λόγος της έγιναν ποίηση, θέατρο, φιλοσοφία και δημοκρατία, με την ελευθερία να βγαίνει από τα κόκαλα τα ιερά, όπου οι θεοί κατέβαιναν στο μέτρο του ανθρώπου καθότι ο άνθρωπος είναι θνητός θεός και ο θεός αθάνατος άνθρωπος, όπου την υπαρξιακή αγωνία δεν την έκαναν θρησκεία αλλά φιλοσοφία και μύθο και έχοντας επίγνωση του θανάτου βρήκαν το αντίδοτο. Το τόξο του έρωτα που σκοτώνει έστω και για μια στιγμή τον θάνατο και από τις κορυφές του Ελικώνα ακούγεται η φωνή του Ησίοδου να λέει: «Πρώτο λοιπόν ήταν το Χάος, μετά η Γη ... και ο Ερως, ο πιο όμορφος ανάμεσα στους αθάνατους θεούς, αυτός που κάνει τα μέλη να παραλύουν και που υποτάσσει τον νου και τη βούληση θεών και ανθρώπων» και σήμερα βυσσοδομούν νεοναζί φασίστες εγκληματίες και η πατριδοκαπηλία και η άγνοια καθίστανται επικίνδυνες. Η Εκκλησία, μέρος του κράτους και υπέρμαχος της εξουσίας, έχει γαντζωθεί για τα καλά εκμεταλλευόμενη τον φόβο του ανθρώπου...

Σ' αυτή την πατρίδα του Ομήρου και της Σαπφούς, όπου το φως αενάως παλεύει το σκοτάδι και η δημιουργία κολυμπάει στα γαλάζια νερά του Αιγαίου όπου οι άγγελοι φτερουγίζουν, ο Εβραιοχριστιανισμός έγινε Ορθοδοξία, που σημαίνει κράτησε την παράδοση των αρχαίων, καλλιέργησε τη γλώσσα και δανείστηκε και αφομοίωσε στα χρόνια της ύστερης αρχαιότητας ό,τι τη βόλευε για να εδραιωθεί από τον Αριστοτέλη και από τον Πλάτωνα. Δυστυχώς η Εκκλησία δεν θέλει να αποχωριστεί από το Κράτος και δυστυχώς επεμβαίνει και στα σχολεία και το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων φοβάται και κάνει την πρωινή προσευχή του μη δεχτεί τους αφορισμούς των παπάδων. Είμαστε μια χώρα ανεξίθρησκη, ο σεβασμός στον άλλον τον διαφορετικό, στον ξένο που δεν είναι ξένος κατά τον Καΐρη, ιερωμένο και εξόριστο στη Σκιάθο, μέσα στο κοινό μας σπίτι που είναι η γη... Το μάθημα των Θρησκευτικών θα έπρεπε χρόνια τώρα να ενταχθεί στο γενικότερο μάθημα της Θρησκειολογίας. Το υπουργείο προσπαθεί να βγει από το κατηχητικό και το μάθημα να γίνει η γνώση των θρησκειών.
Θα πρέπει όμως οι διδάσκοντες να κατέβουν από τον άμβωνα και την απόλυτη αλήθεια. Η αγάπη είναι κυρίαρχο στοιχείο ζωής, είναι το φως που διαλύει τα σκοτάδια. Θα χρειαστεί και οι Νεοέλληνες να υποστούν έναν νέο διαφωτισμό και να αποκτήσουν την πολιτική συνείδηση που θα τους ενεργοποιεί ως πολίτες, καθότι ζούμε μέσα σε μια κοινωνική αφασία και η δημοκρατία έχει καταντήσει ένα λερό πουκάμισο αδειανό. Η κρίση μπορεί να έχει δημιουργήσει παρακρούσεις, αλλά μπορεί να βοηθήσει να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και να τον δούμε μέσα από τα μάτια και το πρόσωπο του άλλου. Να απελευθερωθούμε από τη θεοφοβία και την ξενοφοβία και να δούμε τις πραγματικές αιτίες που βασανίζουν τους ανθρώπους όπου γης, που είναι το καπιταλιστικό σύστημα κεφαλαιοκρατικής εξουσίας, που καθιστά τον άνθρωπο καταναλωτικό ον και αριθμό στους λογαριασμούς του, που έχει αναγάγει σε θρησκεία και θεότητα το χρήμα και το κέρδος...


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια