Κάτι παρόμοιο έγινε και με τους αγανακτισμένους και θα γίνει και με τους δικηγόρους και γενικά με το κίνημα της γραβάτας κ.λ.π. Συντεχνιακές και μόνο δράσεις και απεργίες, που δεν θέλουν να φορτωθεί βάρη η συντεχνία τους και όχι για να απελευθερωθεί ο λαός στο σύνολό του. Ούτε καν αφήνουν μια παρακαταθήκη για μια πιο προετοιμασμένη δράση στο μέλλον. Πάντα τα ίδια και τα ίδια.
Όσοι πίστεψαν κάτι τέτοιο, προφανώς τώρα θα αισθάνονται προδομένοι και απογοητευμένοι. Τόσα χρόνια δεν έμαθαν πως παίζει το παιχνίδι το σύστημα.
Για να ανατραπεί η κατάσταση χρειάζεται ένα γνήσιο πολιτικό κίνημα ανατροπής με ταυτόχρονη πρόταση για ένα άλλο πολιτικό σύστημα. Δηλαδή χρειάζεται ένα γνήσιο απελευθερωτικό κίνημα.
Είμαστε όμως μακριά ακόμα από τη συνειδητοποίηση αυτού του αιτήματος. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κοινωνικής συνοχής και αντίληψης του κοινωνικού συμφέροντος, που μόνο αυτό μπορεί να εγγυηθεί τα ατομικά συμφέροντα. Όσο πάμε ανάποδα, δηλαδή βάζουμε πρώτα το ατομικό συμφέρον και την ατομική σωτηρία, δηλαδή βάζουμε μπροστά το κάρο από το άλογο, λύση δεν θα υπάρξει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια