Βαρουφάκης, ως αδόκιμος (συν)ένοχος

Γράφει ο Άκης Κοσώνας

Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί να είναι υπερβολικά κινητικός και επικοινωνιακός, μπορεί να είναι media victim και νάρκισσος. Χωρίς αμφιβολία είναι κατηρτισμένος, ευφυής και ευέλικτος. Το πρόβλημα είναι ότι φαίνεται πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς δημοσιότητα.

Αν αυτή δεν υπάρχει, την προκαλεί. Έτσι κι αλλιώς, είναι δύσκολο να μην υπάρχουν γύρω του φως και προβολείς, η ίδια η φύση του μοιάζει να τα έλκει.
Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου. Ομως, ως τέτοια, απέχουν πολύ από το να αποτελέσουν, ευκαιρίας δοθείσης, κατηγορίες που άπτονται ποινικών ή αστικών διαδικασιών. Για παράδειγμα, ο ευρέως διαδεδομένος ασύδοτος πολιτικός οπορτουνισμός όσων κυβέρνησαν, βύθισαν τη χώρα εδώ όπου βρίσκεται και υποκρίνονται ότι δεν τους αφορά τίποτα απ’ό,τι συμβαίνει και παρουσιάζονται ως τιμητές ή απλοί σχολιαστές, μάλλον οργή προκαλεί εναντίον τους παρά τους ξεπλένει. Το «κοίτα ποιος μιλάει» έχει άμεση εφαρμογή στην περίπτωση του πολυπληθούς πολιτικού προσωπικού που υπηρέτησε πλήρως τη λογική του «There Is No Alternative» (γνωστή και ως Τ.Ι.Ν.Α.) υπογράφοντας την εξάρτηση της χώρας με επαχθείς συμβάσεις μνημονίων και δανείων. Τα χαρακτηριστικά του Γιάνη Βαρουφάκη μπορεί να είναι απλώς ως διαπιστώσεις. Η προσπάθεια καραμπινάτων ενόχων για το σημερινό χάλι να οικοδομήσουν άλλους, νέους ενόχους προκειμένου να μοιράζεται και να διαχέεται η ενοχή, οδηγώντας στην ισοπεδωτική αντίληψη «όλοι ίδιοι είναι», απλώς διευκολύνει τη διατήρησή τους στη δημόσια ζωή. Κατανοητές η ανάγκη και η επιθυμία τους, όπως και η προσπάθειά τους να επιστρέψουν «στα πράγματα» είτε μέσω κυβέρνησης συνεργασίας, ειδικού σκοπού, εθνικής ενότητας ή όπως αλλιώς, είτε μέσω εκλογών, με απλή αναλογική μάλιστα, την οποία προσφάτως λατρεύουν προκειμένου να αναγεννηθούν τεχνητά.
Δυστυχώς, η χώρα βρίσκεται στη φάση στην οποία κυριαρχεί η αρχή «δεν έχει σημασία τι λέει, αλλά ποιός το λέει». Έτσι, ακόμα και αν οι πολιτικοί ένοχοι της περιόδου 2009-2015 λένε κάτι σωστό, το πιο πιθανό είναι να χάνεται μέσα στη θάλασσα των απολύσεων, των περικοπών, της απώλειας 50% των εισοδημάτων για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, της αναλγησίας και της υποταγής στην ατζέντα Σόιμπλε.
Επί της ουσίας, ο Γιάνης Βαρουφάκης ετοίμασε, ως όφειλε, εναλλακτικό σχέδιο που πρέπει να έχει κάθε χώρα όταν κινδυνεύει ή εκ των συνθηκών μεταβάλλεται σε αποικία ή χώρα άμεσα εξαρτώμενη από τις διαθέσεις τρίτων, δανειστών στην προκειμένη περίπτωση. Ο πρωθυπουργός τον κάλυψε πλήρως ακόμα κι αν διαφωνούσε είτε με μέρος του σχεδίου είτε με τους χειρισμούς του τότε υπουργού που περιελάμβαναν μαγνητοφώνησή του αλλά και αλαζονική του δήλωση ότι αν ποτέ μαθευτεί (το σχέδιο) θα το διαψεύσει. Ο τότε υπουργός δεν προστάτευσε το σχέδιό του. Αυτό είναι λάθος. Αλλά όχι αδίκημα. Και φυσικά δεν αρκεί για …παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο. Άλλωστε,  για εκεί (πρέπει να) κάνουν ουρά άλλοι, ώστε η σειρά νέων κατηγορουμένων να αργεί πολύ…


* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου. 



Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια