Ας μην γελιόμαστε και ας έχουμε, τουλάχιστον, το θάρρος να μην κοροϊδευόμαστε για άλλη μια φορά. Αυτό που βλέπουμε να συντελείται μπροστά στα μάτια μας είναι ένα κανονικό πραξικόπημα. Πραξικόπημα ενάντια στην αριστερή εκλεγμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ,
πραξικόπημα που στηρίζουν και υποθάλπουν οι δανειστές μας ως απόλυτοι εκβιαστές και χρησιμοποιώντας τα πιο δόλια και απεχθή μέσα συνεπικουρούμενοι από το κίνημα Μένουμε Ευρώπη και τους οπαδούς του ΝΑΙ έστω και άθελα τους.
Δεν είναι μια μετωπική σύγκρουση για το ευρώ ή την παραμονή της χώρας μας στην Ευρώπη, έστω κι αν προσχηματικά έτσι λένε οι υποστηρικτές των μνημονίων των δανειστών. Είναι μια καθαρά ιδεολογική και ταξική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα ως εδώ - εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα - και μιας πεντάμηνης κυβέρνησης που, με όλα τα πιθανά λάθη της και την πιθανή απειρία της, αγωνίζεται να πετύχει μια συμφωνία και μια αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να σταματήσει η υφεσιακή πολιτική της λιτότητας που έχει αποδειχθεί λάθος και που έχει στείλει ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας στην εξαθλίωση και την δυστυχία.
Η πιο απλή απόδειξη αυτού του ισχυρισμού – αν ήθελε κανείς απόδειξη
για κάτι τόσο πασιφανές – είναι ότι στην πραγματικότητα οι περισσότεροι
Έλληνες θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη. Καλώς ή κακώς – καλώς κατά
την άποψη μου - αυτό θέλουν. Από αυτούς οι περισσότεροι θέλουν να
παραμείνουν στο ευρώ είτε εκ πεποιθήσεως, είτε από φόβο, είτε από
παντελή άγνοια του τι σημαίνει αυτό ή το αντίθετό του.
Άρα η μοναδική διαφορά των ΝΑΙ από τους ΟΧΙ είναι ότι οι πρώτοι θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη όχι μόνο πάση θυσία αλλά και με μνημονιακή κυβέρνηση αρεστή στους Ευρωπαίους δανειστές ενώ οι ΟΧΙ θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη με μια αριστερή κυβέρνηση που έχει εκλεγεί πριν πέντε μήνες και με εντολή να διαπραγματευτεί σκληρά και να βάλει τέρμα στην λιτότητα και την ύφεση.
Άρα το πραγματικό ερώτημα που θέτουν εκβιαστικά οι δανειστές στον ελληνικό λαό, είναι αν θέλουν ή δεν θέλουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας και το κάνουν αυτό χρησιμοποιώντας με αήθη τρόπο το δημοκρατικό δημοψήφισμα της Κυριακής.
Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά ηθελημένα ή παρασυρμένοι από τον τρομολαγνική προπαγάνδα των ΜΜΕ και των κομμάτων που τους στηρίζουν, ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ, στην παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και στην πρωτοφανή επέμβαση των ευρωπαίων εταίρων μας στα εσωτερικά ενός ισότιμου κράτους μέλους της ΕΕ.
Αναρωτιόμουν αρχικά πως είναι δυνατόν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που υποστηρίζουν με τέτοιο λυσσαλέο μένος την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας να μην βλέπουν ότι οι εκπρόσωποι της Ευρώπης έχουν μοναδικό σκοπό τους από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι σήμερα να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση και να εγκαταστήσουν στη θέση της μια κυβέρνηση που θα τους κάνει όλα τα χατίρια και θα εφαρμόζει χωρίς αντίρρηση όλα τα μέτρα που εκείνοι ορίζουν.
Πως δεν έβλεπαν το ολοφάνερο...ότι δηλαδή οι ευρωπαίοι εκβίαζαν με κάθε τρόπο την διαπραγματευτική ομάδα σφίγγοντας την μέγκενη έτσι ώστε να αναγκαστεί να παραιτηθεί μη μπορώντας να εφαρμόσει τα μνημόνια που της πρότειναν; Ισχυρίζονται ότι τους κουράσαμε τους ευρωπαίους και θα μας πετάξουν έξω. Σαν τα κακά παιδιά που δεν ακούνε τη δασκάλα στην τάξη οι ευρωπαίοι θα μας επαναφέρουν στην πρέπουσα πεφωτισμένη συμπεριφορά.
Τους κούρασαν οι τελευταίοι 5 μήνες που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να διαπραγματευθεί ένα πιο δίκαιο, αλληλέγγυο και ισότιμο ευρωπαϊκό μέλλον αλλά όχι όλες εκείνες οι κυβερνήσεις της διαπλοκής που «έτρωγαν» τις επιδοτήσεις και κατασπαταλούσαν τα λεφτά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα ώστε να βολευτούν και εκείνοι και οι ημέτεροι.
Και μετά κατάλαβα πόσο αφελής είχα υπάρξει σε αυτήν την διερώτησή μου. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ τα έβλεπαν και τα καταλάβαιναν όλα. Απλά δεν τους ενδιέφερε. Δεν τους ενδιέφερε γιατί από το πρώτο Μένουμε Ευρώπη και την μετέπειτα διχαστική και σχεδόν εμφυλιοπολεμική ρητορική, πολύ πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος δηλαδή, ήταν πλέον φανερό ότι η σύγκρουση ήταν ταξική. Μια σύγχρονη ταξική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν γιατί τα έχασαν όλα μετά από πέντε χρόνια μνημονιακής διακυβέρνησης και σε αυτούς που έχουν ακόμα να χάσουν και νιώθουν τα συμφέροντα τους να απειλούνται από μια αριστερή κυβέρνηση.
Όλα τα άλλα είναι απλά προσχήματα και μια αήθης προσπάθεια να βαφτιστούν προδότες και τρελοί όσοι υποστηρίζουν το ΟΧΙ στα αποτυχημένα υφεσιακά μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας ή όσοι στηρίζουν την προσπάθεια δημιουργίας προϋποθέσεων που να επιτρέπουν μια πιο δίκαιη και ισότιμη ευρωπαϊκή λύση. Συγχρόνως τους προσάπτεται η υπέρτατη καταδίκη και αποτροπιασμός. Χαρακτηρίζονται αντιευρωπαίοι, λάτρεις της δραχμής, οπαδοί του σκοταδισμού και αρα εγκληματικά επικίνδυνοι για την Ελλάδα.
Η σύγκρουση αυτή μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε μια σχεδόν υπαρξιακή σύγκρουση ανάμεσα στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ. Είναι η σύγκρουση ιδεολογική και φιλοσοφική. Είναι η σύγκρουση του πως θες να ζήσεις τη ζωή σου και με ποιες αρχές. Και απαντώ ήδη στα ειρωνικά γελάκια και την κακεντρέχεια όσων ορθολογικών δυτικών «ευρωπαϊστών» διαφωνούν με αυτό: το ξέρω ότι δεν είναι όλοι οι υποστηριχτές του ΝΑΙ μεγαλοαστοί συμφεροντολόγοι που φοβήθηκαν για τα λεφτάκια τους και που τρέμουν τα κονσερβοκούτια του σταλινικού ΣΥΡΙΖΑ. Το ξέρω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που πραγματικά πιστεύουν ότι μόνο έτσι εξασφαλίζεται η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Υπάρχουν και άλλοι που από φόβο και τρομοκρατημένοι από τα ΜΜΕ, τους δανειστές, την πτώχευση και το κλείσιμο των τραπεζών στρέφονται απελπισμένοι στο ΝΑΙ μπας και χαρούν οι δανειστές και μας λυπηθούν.
Και μέσα από αυτή την υπαρξιακή σύγκρουση, όπου προσχηματικά διακυβεύεται το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, ξετυλίγεται όλη η αθλιότητα μιας ρητορικής που είχε ταφεί κάτω από στρώματα ευδαιμονικής αδιαφορίας τα χρόνια πριν την κρίση και που τώρα βγήκε από τον ασκό της για να προστατέψει τα συμφέροντα εκείνων που την αναπαράγουν αλλά και για να απαλλάξει τη χώρα από μια αριστερή κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να υποκύψει σε αυτόν το εκβιασμό. Δεν πρέπει να επιτρέψει το ΝΑΙ στα μνημόνια να γίνει ΝΑΙ στο κεκαλυμμένο πραξικόπημα ενάντια στην βούληση του λαού όπως αυτή εκφράστηκε στις 25 Ιανουαρίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να επιτρέψει το ΟΧΙ στα μνημόνια να σημάνει έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη ούτε να απεμπολήσει και να χαρίσει σε άλλους την ευρωπαϊκή του θέση. Δεν υπάρχει μόνο η παρούσα Ευρώπη αλλά και η μελλοντική και γι' αυτήν αξίζει να αγωνισθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τέλος, δεν πρέπει να αφήσει τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα να καταφέρουν τελικά, συνεπικουρούμενοι από τα ΜΜΕ, να τα φορτώσουν όλα στις πλάτες του και να πάρουν άφεση αμαρτιών από τον λαό. Αυτό θα αποτελέσει την ολοκλήρωση του πραξικοπήματος από τους Ευρωπαίους (για άλλους λόγους) και από την αντιπολίτευση (για άλλους λόγους) με την συμμετοχή – συνειδητή ή ασυνείδητη, ηχηρή ή σιωπηρή – μερίδας του λαού.
Άρα η μοναδική διαφορά των ΝΑΙ από τους ΟΧΙ είναι ότι οι πρώτοι θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη όχι μόνο πάση θυσία αλλά και με μνημονιακή κυβέρνηση αρεστή στους Ευρωπαίους δανειστές ενώ οι ΟΧΙ θέλουν να παραμείνουν στην Ευρώπη με μια αριστερή κυβέρνηση που έχει εκλεγεί πριν πέντε μήνες και με εντολή να διαπραγματευτεί σκληρά και να βάλει τέρμα στην λιτότητα και την ύφεση.
Άρα το πραγματικό ερώτημα που θέτουν εκβιαστικά οι δανειστές στον ελληνικό λαό, είναι αν θέλουν ή δεν θέλουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας και το κάνουν αυτό χρησιμοποιώντας με αήθη τρόπο το δημοκρατικό δημοψήφισμα της Κυριακής.
Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά ηθελημένα ή παρασυρμένοι από τον τρομολαγνική προπαγάνδα των ΜΜΕ και των κομμάτων που τους στηρίζουν, ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ, στην παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και στην πρωτοφανή επέμβαση των ευρωπαίων εταίρων μας στα εσωτερικά ενός ισότιμου κράτους μέλους της ΕΕ.
Αναρωτιόμουν αρχικά πως είναι δυνατόν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που υποστηρίζουν με τέτοιο λυσσαλέο μένος την συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας να μην βλέπουν ότι οι εκπρόσωποι της Ευρώπης έχουν μοναδικό σκοπό τους από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι σήμερα να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση και να εγκαταστήσουν στη θέση της μια κυβέρνηση που θα τους κάνει όλα τα χατίρια και θα εφαρμόζει χωρίς αντίρρηση όλα τα μέτρα που εκείνοι ορίζουν.
Πως δεν έβλεπαν το ολοφάνερο...ότι δηλαδή οι ευρωπαίοι εκβίαζαν με κάθε τρόπο την διαπραγματευτική ομάδα σφίγγοντας την μέγκενη έτσι ώστε να αναγκαστεί να παραιτηθεί μη μπορώντας να εφαρμόσει τα μνημόνια που της πρότειναν; Ισχυρίζονται ότι τους κουράσαμε τους ευρωπαίους και θα μας πετάξουν έξω. Σαν τα κακά παιδιά που δεν ακούνε τη δασκάλα στην τάξη οι ευρωπαίοι θα μας επαναφέρουν στην πρέπουσα πεφωτισμένη συμπεριφορά.
Τους κούρασαν οι τελευταίοι 5 μήνες που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να διαπραγματευθεί ένα πιο δίκαιο, αλληλέγγυο και ισότιμο ευρωπαϊκό μέλλον αλλά όχι όλες εκείνες οι κυβερνήσεις της διαπλοκής που «έτρωγαν» τις επιδοτήσεις και κατασπαταλούσαν τα λεφτά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα ώστε να βολευτούν και εκείνοι και οι ημέτεροι.
Και μετά κατάλαβα πόσο αφελής είχα υπάρξει σε αυτήν την διερώτησή μου. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ τα έβλεπαν και τα καταλάβαιναν όλα. Απλά δεν τους ενδιέφερε. Δεν τους ενδιέφερε γιατί από το πρώτο Μένουμε Ευρώπη και την μετέπειτα διχαστική και σχεδόν εμφυλιοπολεμική ρητορική, πολύ πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος δηλαδή, ήταν πλέον φανερό ότι η σύγκρουση ήταν ταξική. Μια σύγχρονη ταξική σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν γιατί τα έχασαν όλα μετά από πέντε χρόνια μνημονιακής διακυβέρνησης και σε αυτούς που έχουν ακόμα να χάσουν και νιώθουν τα συμφέροντα τους να απειλούνται από μια αριστερή κυβέρνηση.
Όλα τα άλλα είναι απλά προσχήματα και μια αήθης προσπάθεια να βαφτιστούν προδότες και τρελοί όσοι υποστηρίζουν το ΟΧΙ στα αποτυχημένα υφεσιακά μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας ή όσοι στηρίζουν την προσπάθεια δημιουργίας προϋποθέσεων που να επιτρέπουν μια πιο δίκαιη και ισότιμη ευρωπαϊκή λύση. Συγχρόνως τους προσάπτεται η υπέρτατη καταδίκη και αποτροπιασμός. Χαρακτηρίζονται αντιευρωπαίοι, λάτρεις της δραχμής, οπαδοί του σκοταδισμού και αρα εγκληματικά επικίνδυνοι για την Ελλάδα.
Η σύγκρουση αυτή μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε μια σχεδόν υπαρξιακή σύγκρουση ανάμεσα στο ΝΑΙ και στο ΟΧΙ. Είναι η σύγκρουση ιδεολογική και φιλοσοφική. Είναι η σύγκρουση του πως θες να ζήσεις τη ζωή σου και με ποιες αρχές. Και απαντώ ήδη στα ειρωνικά γελάκια και την κακεντρέχεια όσων ορθολογικών δυτικών «ευρωπαϊστών» διαφωνούν με αυτό: το ξέρω ότι δεν είναι όλοι οι υποστηριχτές του ΝΑΙ μεγαλοαστοί συμφεροντολόγοι που φοβήθηκαν για τα λεφτάκια τους και που τρέμουν τα κονσερβοκούτια του σταλινικού ΣΥΡΙΖΑ. Το ξέρω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που πραγματικά πιστεύουν ότι μόνο έτσι εξασφαλίζεται η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Υπάρχουν και άλλοι που από φόβο και τρομοκρατημένοι από τα ΜΜΕ, τους δανειστές, την πτώχευση και το κλείσιμο των τραπεζών στρέφονται απελπισμένοι στο ΝΑΙ μπας και χαρούν οι δανειστές και μας λυπηθούν.
Και μέσα από αυτή την υπαρξιακή σύγκρουση, όπου προσχηματικά διακυβεύεται το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας, ξετυλίγεται όλη η αθλιότητα μιας ρητορικής που είχε ταφεί κάτω από στρώματα ευδαιμονικής αδιαφορίας τα χρόνια πριν την κρίση και που τώρα βγήκε από τον ασκό της για να προστατέψει τα συμφέροντα εκείνων που την αναπαράγουν αλλά και για να απαλλάξει τη χώρα από μια αριστερή κυβέρνηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να υποκύψει σε αυτόν το εκβιασμό. Δεν πρέπει να επιτρέψει το ΝΑΙ στα μνημόνια να γίνει ΝΑΙ στο κεκαλυμμένο πραξικόπημα ενάντια στην βούληση του λαού όπως αυτή εκφράστηκε στις 25 Ιανουαρίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να επιτρέψει το ΟΧΙ στα μνημόνια να σημάνει έξοδο από το ευρώ και την Ευρώπη ούτε να απεμπολήσει και να χαρίσει σε άλλους την ευρωπαϊκή του θέση. Δεν υπάρχει μόνο η παρούσα Ευρώπη αλλά και η μελλοντική και γι' αυτήν αξίζει να αγωνισθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τέλος, δεν πρέπει να αφήσει τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα να καταφέρουν τελικά, συνεπικουρούμενοι από τα ΜΜΕ, να τα φορτώσουν όλα στις πλάτες του και να πάρουν άφεση αμαρτιών από τον λαό. Αυτό θα αποτελέσει την ολοκλήρωση του πραξικοπήματος από τους Ευρωπαίους (για άλλους λόγους) και από την αντιπολίτευση (για άλλους λόγους) με την συμμετοχή – συνειδητή ή ασυνείδητη, ηχηρή ή σιωπηρή – μερίδας του λαού.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια