Δυστυχώς, κύριε Τσίπρα αποτύχατε παταγωδώς!


Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης

Δεν είμαι από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, όμως ομολογώ ότι είμαι από αυτούς που τον πίστεψαν. Η άνοδος του κ. Τσίπρα στην εξουσία, παρότι προεκλογικά με τρόμαζε, μου δημιούργησε την ελπίδα (τις πρώτες εβδομάδες της νέας διακυβέρνησης) ότι μπορεί να φέρει κάτι καλύτερο για τη χώρα.

Οι εξαγγελίες για κοινωνική δικαιοσύνη, ξερίζωμα της διαπλοκής, πάταξη της διαφθοράς και αποκατάσταση των αδικιών δημιούργησαν προσδοκίες και επανέφεραν προσωρινά τη χαμένη αισιοδοξία μας. Αυτός, άλλωστε, ήταν ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε εκλογικά.

Όταν, μάλιστα, ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε την πραγματική και σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές (και έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός που τους είπε «όχι»), τόνωσε την καταρρακωμένη εθνική υπερηφάνεια μας. Γι' αυτούς τους λόγους η πλειοψηφία των Ελλήνων στήριζε μέχρι πρότινος την παρούσα κυβέρνηση και της έδινε περίοδο χάριτος, αν και έβλεπε ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες της είχαν πάει περίπατο. Όλα αυτά ίσχυαν μέχρι το σοκ της περασμένης Παρασκευής και την εξαγγελία του δημοψηφίσματος.

Την εβδομάδα που μεσολάβησε έπεσαν οι μάσκες και δυστυχώς αποκαλύφθηκε η πικρή αλήθεια. Αρχικώς υπήρξε η ελπίδα ότι το δημοψήφισμα ήταν ένα διαπραγματευτικό «όπλο» που έριχνε ο πρωθυπουργός στο τραπέζι, προκειμένου την τελευταία στιγμή να αποσοβήσει επώδυνα μέτρα. Ήταν, δηλαδή, το «πιστόλι» που έβγαλε στο τραπέζι, τολμώντας αυτό που δεν έκανε κανείς άλλος. Όμως τελικά ο πρωθυπουργός, όπως αποδείχθηκε, δεν έβγαλε το «πιστόλι» για να απειλήσει τους δανειστές, αλλά για να «σκοτώσει» τη χώρα. Έχασε την ευκαιρία να γράψει ιστορία κάνοντας μια «μαγική» διαπραγματευτική ντρίμπλα, όταν ο κ. Γιούνκερ του προσέφερε μια βελτιωμένη συμφωνία τη Δευτέρα το βράδυ. Αν την υπέγραφε, θα ήταν «μάγκας», γιατί θα είχε αναγκάσει τους αμετακίνητους «θεσμούς» να υποχωρήσουν, θα είχε πετύχει μια μικρή αλλά σημαντική νίκη, θα είχε ικανοποιήσει όσους ήθελαν σκληρή διαπραγμάτευση και η χώρα θα προχωρούσε στη (δύσκολη βεβαίως) επόμενη ημέρα με ηρεμία. Παράλληλα οι ξένοι θα βεβαιώνονταν ότι έχουν απέναντί τους έναν αποφασισμένο «παίκτη» που απαιτεί πραγματικές λύσεις.

Όμως δεν το έκανε. Μπορούσε να μείνει στην Ιστορία ως μεγάλος ηγέτης, αλλά επέλεξε τον ρόλο του μοιραίου. Αντί να ματαιώσει το δημοψήφισμα, οδήγησε τη χώρα στο χάος και στον επικίνδυνο διχασμό. Δεν ήταν «κόλπο», λοιπόν, το δημοψήφισμα, αλλά κομματική μεθόδευση για να μην τον ρίξουν! Αυτό είναι το πιο εξωφρενικό.

Με αυτή την επιλογή έχασε τους ουδέτερους υποστηρικτές του. Όλους αυτούς που σιχαίνονται τους αιμοβόρους δανειστές, αλλά θέλουν η Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη και να παλέψει για να την αλλάξει. Όλους αυτούς που επιθυμούν μια «άλλη», πιο δίκαιη Ευρωπαϊκή Ένωση με την Ελλάδα αναπόσπαστο μέλος της. Το «όχι» (ας μην κρυβόμαστε) κρύβει τον σοβαρό κίνδυνο η Ελλάδα να βαδίζει μόνη της σε ναρκοπέδιο. Επομένως ερωτώ: Γιατί, κύριε Τσίπρα, μας αναγκάζετε όλους εμάς που δεν θέλουμε την Ελλάδα εκτός ευρώ να γίνουμε ξαφνικά μνημονιακοί; Γιατί μας θέτετε ένα δίλημμα-παγίδα που δεν οδηγεί πουθενά; Γιατί μας οδηγείτε να υποστηρίξουμε την απάνθρωπη Μέρκελ και να της δώσουμε τη χαρά ότι εγκρίνουμε τη δολοφονική λιτότητά της; Δυστυχώς, κύριε Τσίπρα, αποτύχατε! Αν με τους χειρισμούς σας μας είχατε πείσει ότι μπορείτε να διαχειριστείτε το «όχι», πιθανόν ο λαός να σας ακολουθούσε. Όμως με την προχειρότητα και την ασχετοσύνη που δείξατε εσείς και οι ανεπαρκείς υπουργοί σας τις τελευταίες ημέρες δυστυχώς αποδείξατε ότι σας νοιάζει μόνο το κόμμα σας. Και τελικά οδηγείτε τους Έλληνες είτε στην αυτοκτονία είτε στη μνημονιακή υποδούλωση. Συγχαρητήρια!

Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου. 


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια