Τι θέλουν οι Τούρκοι με τη ΝΟΤΑΜ στο Αιγαίο

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Μετά από μια δεκαπενταετή περίοδο σχετικής νηνεμίας στο Αιγαίο, οι Τούρκοι επανέρχονται με μια εξαιρετικά προκλητική κίνηση και δεσμεύουν την καρδιά του Αιγαίου για ολόκληρο το 2015, προκαλώντας σοκ στην κυβέρνηση αλλά και στην ελληνική κοινωνία.

Δεν θα αναλύσουμε τις επιπτώσεις της τουρκικής ΝΟΤΑΜ ούτε θα προβούμε σε προτάσεις για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η τουρκική προκλητικότητα, με δεδομένο ότι αυτή έρχεται ως απάντηση σε κάποιες ενέργειες της ελληνικής πλευράς, στις οποίες δεν θέλουμε να αναφερθούμε προς το παρόν.
Στο σημείωμά μας αυτό θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή και πώς αυτή μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη της επαπειλούμενης κρίσης στο Αιγαίο, με δεδομένες τις μεσοπρόθεσμες αλλά και τις βαθύτερες επιδιώξεις της Άγκυρας.
Το σκηνικό που έχει στηθεί στην Ανατολική Μεσόγειο σχετικά με την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στηρίζεται στο Διεθνές Δίκαιο, με βάση το οποίο έχουν οριοθετήσει την ΑΟΖ η Κύπρος με Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο, ενώ επίσης το Διεθνές Δίκαιο πρυτανεύει στις διαδικασίες παραχώρησης οικοπέδων σε διεθνείς ενεργειακούς γίγαντες, για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων.

Η Τουρκία προσπάθησε να εκτρέψει την πορεία των εξελίξεων αυτών χρησιμοποιώντας άλλοτε τη διπλωματία, άλλοτε το χρήμα και άλλοτε τις ανοιχτές απειλές εναντίον σχετιζομένων κρατών και εταιρειών.
Δεν πέτυχε τίποτα, καταφεύγοντας στο... «Μπαρμπαρός», με το οποίο επίσης δεν επιτυγχάνει τίποτα, αφού οι εταιρείες είναι εκεί και συνεχίζουν την εκμετάλλευση (Noble Energy) και τις έρευνες (ΕΝΙ, TOTAL).
Επίσης, η Τουρκία βλέπει να δημιουργούνται αρνητικές συνθήκες για τα συμφέροντα και τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις με την προσέγγιση Κύπρου-Αιγύπτου-Ελλάδας και Κύπρου-Ελλάδας-Ισραήλ, καθώς και με την ανοχή που δείχνει η Λιβύη στην κίνηση της Ελλάδας να προκηρύξει διεθνή διαγωνισμό για τα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης, έναν διαγωνισμό που σπεύδει να αμφισβητήσει και να ακυρώσει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, προφανώς γιατί δεν είναι ενημερωμένος σωστά και διεξοδικά για το θέμα.
Βλέποντας όλα αυτά, η Τουρκία έχει θέσει ως στρατηγικό της στόχο την εκτροπή του χρονοδιαγράμματος και του ρου των εξελίξεων στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και νοτίως της Κρήτης, με κεντρική της επιδίωξη να συμπεριλάβει και τον εαυτό της στη διαδικασία της εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων που βρίσκονται στην εν λόγω περιοχή.
Και επειδή δεν μπορεί να πιέσει άλλο την Κύπρο, λόγω του ότι εμπλέκονται μέσω των εταιρειών τους ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Κορέα και ενδεχομένως, στο αμέσως προσεχές μέλλον, η Ρωσία, μετά τον αναμενόμενο τρίτο γύρο για την παραχώρηση οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ, ούτε μπορεί να στρατικοποιήσει εκεί την κρίση, η Τουρκία άρπαξε στην κυριολεξία την ευκαιρία που της δόθηκε στο εκ των πραγμάτων «εύφλεκτο» Αιγαίο.
Εμείς απλώς να επισημάνουμε ότι με αφορμή τη συγκεκριμένη υπόθεση υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθεί μια κρίση που θα δώσει τη δυνατότητα στην Άγκυρα να ασκήσει πίεση στην παραπαίουσα και αποδυναμωμένη διεθνώς, εσχάτως (και λόγω των χειρισμών του διδύμου Τσίπρα-Βαρουφάκη) Ελλάδα, για να πιέσει κι αυτή με τη σειρά της την Κύπρο να υποχωρήσει και να πετύχει έτσι η Άγκυρα το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Οι καταστροφικοί χειρισμοί πέρα από κάθε πολιτική και διπλωματική δεοντολογία στην Ευρώπη, και απόψεις όπως «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε εθνική καταστροφή!

Για όσους αναρωτιούνται για το ρόλο των ΗΠΑ,^* ίσως αν συνέβαινε αυτό θα ήταν πιο εύκολα διαχειρίσιμο, αν δηλαδή εντοπιζόταν εμπλοκή της Ουάσινγκτον. Όμως, κατά την άποψή μας, η Τουρκία τη φορά αυτή, εν αντιθέσει με όλες τις προηγούμενες κρίσεις στο Αιγαίο, αρπάζει την ευκαιρία που της δόθηκε και κινείται αυτοβούλως, με στόχο να εξυπηρετήσει τα ενεργειακά συμφέροντα που προαναφέραμε, ενώ, όσον αφορά τους βαθύτερους στόχους, ανανεώνει τις υποθήκες της στο Αιγαίο, από το οποίο, να μην ξεχνάμε, θέλει το μισό, χωρίς να μας χαρίζει το υπόλοιπο.
Η Άγκυρα, όταν είδε τις ΗΠΑ να αλλάζουν πολιτική και να μην επιμένουν στην ανατροπή του Άσαντ, λόγω εμπλοκής της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν, υποστήριξε ανοιχτά και ερήμην της Ουάσινγκτον πρώτα την Αλ Νούσρα - Αλ Κάιντα και μετά το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ), στη Συρία.
Τους τελευταίους μήνες οι ΗΠΑ είναι σε σκληρές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, για να την πείσουν να λάβει μέρος στον πόλεμο εναντίον του ΙΚ. Οι διαπραγματεύσεις φαίνεται ότι έχουν τελεσφορήσει, με την Άγκυρα να έχει πειστεί να συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο εναντίον του ΙΚ και στην επικείμενη επιχείρηση απελευθέρωσης της Μοσούλης.

Αυτή η μεγάλη παραχώρηση, που συνιστά σοβαρό πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο, σε συνδυασμό με την πορεία των εξελίξεων στην Αν. Μεσόγειο - Λιβυκό Πέλαγος - Λιβύη, είναι που ώθησαν την Άγκυρα να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που της δόθηκε και να προβεί στην προκλητική δέσμευση του μισού Αιγαίου, δημιουργώντας σοβαρότατο πρόβλημα στην πατρίδα μας.
Το είπαμε και στην αρχή, δεν θα κάνουμε προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης αυτής. Απλώς να υπενθυμίσουμε σε όσους χειρίζονται τις τύχες της χώρας, ότι η πατρίδα μας χρειάζεται συμμάχους και ότι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ανεύθυνοι και καταστροφικοί χειρισμοί πέρα από κάθε πολιτική και διπλωματική δεοντολογία στο Αιγαίο και στην Ευρώπη, και απόψεις όπως «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα σε εθνική καταστροφή!

pontos news

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.