 |
Γράφει ο Παναγιώτης Παναγιώτου
|
«Σταθμοί» σ' αυτή την ευκαιριακή τακτική υπάρχουν πολλοί. Ενδεικτικά είναι, παλαιότερα, το «τριφασικό σύστημα» του 1958, που έδωσε αυτοδυναμία στην ΕΡΕ παρότι μειοψήφησε στις κάλπες, ο «νόμος Κουτσόγιωργα», ο «νόμος Κούβελα», ο «νόμος Σκανδαλίδη» που έδωσε το πριμ των 40 εδρών, που έγιναν... 50 έδρες με τη «διόρθωση» του «νόμου Παυλόπουλου» κ.λπ. Σε πολλές δε περιπτώσεις έφεραν αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα:
Η συγκυριακή προσαρμογή του εκλογικού συστήματος είναι μία από τις «κακές συνήθειες» των πολιτικών μας, που θα 'πρεπε να υπερβούμε... Ο κ. Βενιζέλος πρότεινε πριν από λίγες μέρες αλλαγή εκλογικού νόμου (συνδέοντάς τη με την εκλογή Προέδρου) με κατάργηση κυρίως του «μπόνους» των πενήντα εδρών. Προφανώς αυτό συμφέρει όλα τα κόμματα (θα 'χουν περισσότερους βουλευτές) εκτός από το... πρώτο! Φαντάζομαι ότι δεν επιδιώκει να «κόψει» την «πριμοδότηση» από τη συμπολιτευόμενη ΝΔ... Η άλλη πλευρά της πρότασης αυτής είναι ότι αναιρεί όλες τις θεωρίες «περί ισχυρών κυβερνήσεων», που ήταν το «πολιτικό μότο» τόσο της ΝΔ όσο είναι του ΠΑΣΟΚ χρόνια...
Βέβαια, υπέρ της η πρόταση έχει την προσχώρηση (και της ΝΔ;) στη λογική της «απλής αναλογικής», μόνιμης επιδίωξης των κομμάτων της Αριστεράς. Αυτό σημαίνει κυβερνήσεις ευρύτερης συνεργασίας πολιτικών δυνάμεων, που δεν είναι εύκολες, και πολιτικό κλίμα «λιγότερης πόλωσης» από τη σημερινή για να ευδοκιμήσουν.
Και κάτι ακόμα: Ανοίγει το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης χωρίς συμμετοχή του πρώτου κόμματος (έστω κι αν έχει σαφή πλειοψηφία). Το «αντέχει» σήμερα η χώρα; 'Η «ανοίγει δρόμο» για περιπέτειες; Οντως, το ποιον «βολεύει» η κατάργηση του «μπόνους» είναι πασιφανές...
Χωρίς όμως να συμπίπτει «εξ ορισμού» και με το «τι συμφέρει» τη χώρα και τι βοηθάει τη... «σταθερότητα!»
Έθνος
0 Σχόλια